ششصد و بیست و چهارمین شماره ماهنامه فیلم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ منتشر شد. در این شماره جذاب و خواندنی گفتوگو اختصاصی ماهنامه فیلم با دانش اقباشاوی و یسنا میرطهماسب را میخوانید. همچنین علاوه بر مرور رویدادهای ماهی که گذشت به معرفی فیلم و سریالهای روز ایران و جهان پرداخته شده است.
گزارش اول حامد سلیمانزاده منتقد و نویسنده بینالمللی: صحبت راجع به فیلم افتتاحیه جشنواره با عنوان صدای سقوط به کارگردانی ماشا شیلینسکی
هفتاد و هشتمین دوره جشنواره بینالمللی فیلم کن روز سهشنبه آغاز به کار کرد؛ رویدادی که هر سال در همین ایام، چهرههای سرشناس دنیای سینما از سراسر جهان را به شهر ساحلی کن در جنوب فرانسه میکشاند. امسال نیز ستارههایی چون رابرت دنیرو، لئوناردو دیکاپریو و کوئنتین تارانتینو در مراسم افتتاحیه حضور داشتند.
در مراسم آغازین که با حضور...
[ادامه]
آشنایی من با سینمای کوستا گاوراس از دهه هفتاد میلادی با فیلمهایی مانند «زد» و «حکومت نظامی» و پس از آن با «گم شده» و «هانا ک.» شکل گرفت. نخستین بار با او در جشنواره بینالمللی فیلم سنسباستین در سال ٢۰١٩ گفتوگویی داشتم که در همین مجله فیلم چاپ شد. آن سال او تندیس دونوستیا را از آن جشنواره برای قدردانی از یک عمر فعالیت در سینما دریافت کرد. در همین جشنواره در سال ٢۰٢٤، که کوستا گاوراس، در سن ٩١ سالگی با فیلم «نفس آخر» شرکت کرده بود، گفتوگوی دوبارهای با او داشتم....
[ادامه]
جشنوارههای سینمایی امروز فراتر از رویدادهای صرفاً هنری عمل میکنند؛ آنها به ابزاری برای سیاستگذاری فرهنگی، دیپلماسی شهری و توسعه گردشگری تبدیل شدهاند. در این میان، جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان با سابقهای بیش از سه دهه، اگرچه جایگاه قابلتوجهی در تقویم سینمایی کشور دارد، اما هنوز از بسیاری از ظرفیتهای منحصر به فرد شهری خود برای تقویت هویت و ارتقاء تجربه مخاطبان بهره کافی نبرده است، از جمله عنصر مهم و نمادینی چون زایندهرود.
تجربه جشنوارههای معتبر جهانی نشان میدهد که ارتباط میان موقعیت جغرافیایی و طراحی رویداد، تأثیر مستقیمی بر جذابیت و پایداری آن دارد. بهعنوان نمونه...
[ادامه]
وقتی فیلمنامه ضعیف پشت ارجاعات تاریخی پنهان میشود
تاسیان دومین کار تینا پاکروان در پلتفرم نمایش خانگی، پس از سریال تحسین شده خاتون، باز هم راوی یک قصه عاشقانه در بستر حوادث دورهای از تاریخ معاصر ایران است، دورهای ملتهب و نزدیک به انقلاب.
نقطه ضعف اصلی کار، فیلمنامهای لاغر و ضعیف است که فیلمساز سعی کرده آن را در پس ارجاعات بعضا جذاب و چشم نواز سینمایی-تاریخی پنهان کند. دیدن سخنرانی بهرام بیضایی در شبهای شعر گوته...
[ادامه]
در سال ۲۰۱۵، آرسینه خانجیان با نسخهای از فیلم صامت اعمال روح (ساخته شده در ۱۹۱۹) و نصب ویدئویی شفقها که توسط آتوم اگیویان کارگردانی شده بود، به برلین سفر کرد. او این نمایش با همان عنوان، اعمال روح، را در تئاتر ماکسیم گورکی در برلین به صحنه آورد. این آثار داستان آروورا ماردیگانیان، بازمانده نسلکشی ارامنه، را روایت میکنند. از آنجا که بیشتر نسخههای اصلی فیلم مزاد روح از بین رفتهاند، این نصبهنری روایت او را با استفاده از متنهایی از کتاب ارمنستان غارت شده بازسازی میکند. این پروژه با به تصویر کشیدن اجرای هفت بازیگر، روح آروورا را زنده میکند و به وفاداری آتوم اگیویان به حفظ یاد نسلکشی پایبند است.حالا ده سال بعد، در سال ۲۰۲۵، به مناسبت صدمین و دهمین سالگرد نسلکشی ارامنه، اگیویان و همسرش آرسینه خانجیان تصمیم گرفتهاند ...
[ادامه]
کازوئو ایشیگورو: کوروساوا و اُزو دو کارگردانی بودند که در دوران نوجوانی من، اغلب در سینمای هنری بریتانیا به نمایش درمیآمدند و برای من با پس زمینه ژاپنیام این فیلمها بسیار مهم بودند و تقریبا همانند پنجره من به ژاپن بودند، به ویژه درام های معاصر، زیرا مانند آن ژاپنی بود که از دوران کودکیام به یاد داشتم. این فیلم خاصِ کوروساوا، «زیستن» نیز برای من بسیار مهم بود، نه فقط به دلیل ژاپنی بودنش، بلکه در جوانی زمانی که حدود ١٩ یا٢٠ سال داشتم، پیام فیلم برای من بسیار مهم بود و به نظرم رسید که چیزی در مورد اینکه وقتی بالغ شدم چگونه باید زندگی کنم میگفت و با بسیاری از داستان های دیگری که میخواندم متفاوت بود. داستان هایی مانند «سرود کریسمس» وجود دارد که در آن شخصی که آدم خوبی نیست، متوجه این موضوع میشود و کاملا اخلاقش را تغییر میدهد. این نوع داستانها هرگز مرا متقاعد نکردند. فکر میکردم غیرممکن است، مردم نمی توانند اینطور تغییر کنند. بعد فیلمهایی مثل این «چه زندگی شگفتانگیزی» بود که در آن شخصیت فیلم فکر میکند زندگیاش وحشتناک، بیارزش و احمقانه است، و بعد یکی میگوید نه در واقع نمیدانی اما همه این کارهای خوب را انجام دادهای...
[ادامه]
اگر بخواهم بهترین بازیگران زن سینمای چهار دهه پیش را به تعداد انگشتان یک دست محدود کنم، بدون شک ژولیت بینوش در میان آنها خواهد بود. او نه تنها بازیگری فوقالعادهای است، علاوه بر آن بسیار پرکار است و در سال ٢٠٢٢ چهار فیلم از او به نمایش درآمد. بینوش تمام جوایز مهم بازیگری در سینما را دریافت کرده است. از جوایز بهترین بازیگر زن جشنواره های کن، ونیز و برلین تا جوایزه سزار، بفتا و اسکار. در جشنواره بینالمللی فیلم سن سباستین امسال، چهره ژولیت بینوش بر روی پوستر رسمی جشنواره بود و جایزه دونوستیا جشنواره که نوعی جایزه دستاورد یک عمر فعالیت درخشان است، به او و دیوید کراننبرگ اهدا شد. از بازیگران زن که پیشتر این جایزه را دریافت کردهاند میتوان از بت دیویس، کلودت کولبرت، لورن باکال، کاترین دونو، ژان مورو، لیو اولمان و مریل استریپ نام برد. بینوش هنگام مراسم اهدای جایزه با یک سخنرانی احساسی از «همسفر وفادار خود: سکوت» تشکر کرد! در جشنواره سنسباستین...
[ادامه]
امیدوارم با ساختن فیلم در آینده، جنایات بیشتری انجام دهم!
دیوید کراننبرگ: خیلی مهم نیست که تماشاگر را به چالش بکشم، بلکه خودم را به چالش میکشم و سپس از تماشاگران دعوت می کنم که بیایند و همین تجربه را داشته باشند. سالها پیش آلفرد هیچکاک در مورد تماشاچیان گفت که احساس میکند که او مانند عروسکگردان است و تماشاگران عروسکهایی هستند که او آنها را به بازی میگیرد و باعث میشود، بترسند، بخندند، شاد شوند و همه چیز را کنترل میکند. من اصلا این را نمی فهمم. برای من، همان چیزی را که خلق میکنم ، تجربه میکنم. مثل این است که من به یک سفر خلاقانه می روم و رابطه ام را با جهان کشف میکنم. چیزهایی را ابداع میکنم، می بینم که ابداع آن چه چیزهای جالب و سرگرم کنندهای برای آشکار کردن حقیقت دارد و سپس به مخاطبان می گویم: این چیزی است که من فکر می کردم، چیزی است که تصور می کردم، ببینید شما چه فکر میکنید. واقعا سعی ندارم که تماشاگر را به چالش بکشم...
[ادامه]
مقصود از نوشتن این متن بررسی میزان مخاطبان نیست؛ بلکه خشونت افسارگسیخته و زننده این آثار است که گاه به درستی از طرف مخاطبان مورد نقد قرار میگیرد اما به نظر میرسد گوش شنوایی برای شنیدن این انتقادات وجود ندارد که به این معضل رسیدگی کند و به نظر میرسد یکی از دلایل موفقیت سریال تاسیان تا به اینجا هم همین تفاوت محسوس آن با دیگر آثار شبکه نمایش خانگی باشد.
سریالهایی که با این حجم از خشونت نه درجهبندی سنی مشخصی دارند و نه محدودیتی در ساخت و انتشار آنها وجود دارد و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده میشود...
[ادامه]
امیدوارم با ساختن فیلم در آینده، جنایات بیشتری انجام دهم!
در جشنواره بینالمللی فیلم سن سباستین امسال، دیوید کراننبرگ جایزه دونوستیا (سن سباستین به زبان باسک) را دریافت کرد، که نوعی جایزه یک عمر دستاورد است. این جایزه توسط لئوس کاراکس به او اهدا شد و ویگو مورتنسن هم یک پیام ویدیویی تیریک برای او فرستاد. آخرین فیلم او، «جنایات آینده» نیز در جشنواره نمایش داده شد. فرصتی پیش آمد تا گفتوگویی با دیوید کراننبرگ داشته باشم که در ادامه آن را میخوانید. (این گفتوگوی پیش از این در شماره ۵۹۷ ماهنامه فیلم منتشر شده است)...
[ادامه]