ناصر تقوایی را از طلایه‌داران موج نوی سینمای ایران می‌دانند و شاید امروز بعد از گذشت سی و پنج سال بتوان گفت فیلم‌نامه‌ی ناخدا خورشید هنوز حرف اول را در سینمای اقتباسی ایران می‌زند. به گفته‌ی خود کارگردان با این‌که او به ادبیات علاقه داشته، نمی‌داند چرا از سینما سردر آورده است. اما بی‌‌شک می‌داند که حضورش برای سینما اتفاقی مبارک و حتی ضروری بوده، چون نگاه خلاق و تیزبینانه‌اش ردی غیرقابل کتمان بر سینمای امروز و فیلمسازان بعد از خود گذاشته که قابل تامل است. بیست سال سکوت در عرصه سینما به‌نوعی ثمره‌ی زندگی فیلم‌ساز هشتاد ساله‌ای شده که شاید خانه‌نشینی انتخاب خودش نبوده و حتی زمانی به آن هم فکر نمی‌کرده است. وقتی می‌بیند تمام تلاش‌هایش بعد از کاغذ بی‌خط چه در ساخت زنگی و رومی و چه در چای تلخ آن‌قدر به در بسته می‌خورد که امیدی به گشایش ندارد، عطای فیلم ساختن را به لقایش می‌بخشد و ادامه کارش را در تدریس به نسل جوان کشور و نوشتن خلاصه می‌کند. شرح حال اکنون ناصر تقوایی شاید همین جمله‌ای باشد که خودش می‌گوید: «من مثل یک قایق سرگردان توی دریا، خودم را ول کرده‌ام. می‌خواهم ببینم این موج مرا کجا می‌برد.»
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
https://telegram.me/filmmagazine
آدرس اینستاگرام:
https://www.instagram.com/filmmagazine.official
