جهان‌بینی كارگردان‌ها

wnj;ها متخصص فیلم‌های حماسی هستند و به این وسیله روایت خودشان از تاریخ را بیان می‌كنند. كارگردان‌های دیگری ممكن است خودشان را محدود به یك مكان خاص بكنند و از حداقل تعداد بازیگر استفاده كنند. فیلم‌نامه‌نویسان دوست دارند بدانند فیلم‌نامه‌های آن‌ها قرار است در آینده از سوی چه كسانی كارگردانی بشود تا آثار خود را بر قامت كارگردان مورد نظر بدوزند كه دارای توانایی‌ها و یا ضعف‌های خاصی‌اند.

در برخی موارد، بررسی موضوع‌های نوعی یك كارگردان چه بسا جهان‌بینی واحدی را آشكار سازد و بیان فلسفی دامنه‌داری پیرامون طبیعت انسان و كائنات را به نمایش بگذارد. حتی استفاده از طنز و كنایه - كنار هم قرار دادن تضاد‌ها - می‌تواند بازتابی از جهان‌بینی فلسفی یك فیلم&źwnj;ساز باشد، اگر به حد كافی از این تمهید استفاده كرده باشد. البته بسیاری از كارگردان‌ها همواره سعی ندارند جهان‌بینی واحدی را بیان کنند یا پرورش بدهند،‌ احتمالاً به این دلیل كه چنین كاری چه بسا خلاقیت آن‌ها را در نطفه خفه كند. اما این به معنای به كار بستن الگوهای فلسفی نیست. چنان كه سیدنی پولاك می‌گوید: «هرچه به سن و سالم افزوده شد و فیلم‌های بیش‌تری ساخته‌ام، در مقالاتی كه خوانده‌ام به نكته‌هایی پیرامون كارم دست یافته‌ام... مثلاً می‌گویند فߌلم‌های من «دایره‌وار» هستند و من به خودم می‌گویم دایره‌وار دیگر چه كوفتی است؟ بعد از آن دوباره فیلم‌هایم را نگاه می‌كنم و به خدا سوگند كه می‌بینم دایره‌وار هستند. اما این یعنی چه؟ من معنایش را نمی‌دЧنم... خوشم می‌آید كه این چیزها را می‌شنوم اما من آگاهانه چنین كاری نكرده‌ام. وقتی فیلمی را كارگردانی می‌كنید، ممكن است روی موضوع مهمی تمركز داشته باشید كه تمام نواحی ذهن ناخودآگاه شما را تحت تأثیر قرار بدهد، در حالی كه از آن بی‌خبܱید. این تفكرات خودبه‌خود تراوش می‌كنند... نه این كه چیزی بگویند بلكه در كار با بازیگران خود را نشان می‌دهند. این كه كجا بایستند یا كجا بنشینند و یا نورپردازی چگونه باید باشد؟ آیا همه باید در یك نما قرار بگیرند و دوربین دور آن‌ها بچرخد؟̠آیا این دایره‌وار بودن در نماها و برش آن‌ها خودش را نشان می‌دهد؟ آیا دوربین فقط باید روی چشم‌ها فوكوس كند یا جزییات دست‌ها و پوست بدن بازیگر را هم باید نشان بدهد؟ در این مواقع نوعی تست دروغ‌سنجی كارگردانی انجام می‌شود، اӌن كه شما كه هستید و موقعی كه سر صحنه هستید به چه چیزهایی باور دارید؟»

گاهی یك كارگردان ترجیح می‌دهد دوربینش دور بازیگران بچرخد از سوی دیگر یكی از كارگردان‌های قدیمی سینما می‌گوید اگر هنگام گفتن یك دیالوگ از سوی بازیگری، دوربین شما حركت كند، معنایش این است كه شما به آن دیالوگ و تأثیرگذاری آن اعتقادی ندارید و دوربین را حركت می‌دهید تا تماشاگر خسته نشود. بسیاری از كارگردان‌ها مانند جان فورد وقتی قرار است بازیگری از جایش بلند شود، دوбبین را جلوتر از بازیگر حركت می‌دهند و مثلاً نمای متوسط را به نمای دور تبدیل می‌كنند تا بازیگر از جایش بلند بشود. به این ترتیب تماشاگر متوجه می‌شود كه این بازیگر قرار است از جایش بلند بشود اما كارگردانی مانند هیچكاك ترجیح می‌دهد همراه بЧ بازیگرش و در همان نمای متوسط دوربین را حركت بدهد به جای این كه جای دوربین را تغییر بدهد. این‌ها تفاوت‌هایی است كه در جهان‌بینی‌ها و نگرش كارگردان‌ها نسبت به جهان درون فیلم‌‌های‌شان وجود دارد.

کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:

https://telegram.me/filmmagazine