سینمای ایران مردی که ایستاد/ رشتهی الفت!/ فراسوی درد نبودن مهرابی/ نگاهی دیگر به یک کارنامهی پربار؛ از نو شناختن/ میانپردهی کمدی/ رویآوری به جوانان رویداد: از این فرهادکش فریاد: مرور خبرهای شهریور و مهر آنجا که سلبریتی و سفارشدهنده هر دو بازندهی بازیاند: گفتوگو با رضا میکاییلزاده، مدیر کانون تبلیغاتی اوژنگرافیک شاهد عینی: افشاگریهایی درباره‌ی تصمیمگیریهای پیچیده در ماهنامهی «فیلم»، در مورد نقد فیلم‌ها! درگذشتگان: محمدرضا شجریان؛ دلشدهی سوتهدل/ ای تو همیشه در میان/ همهی عمر دیر رسیدیم 28 سال بعد: بازخوانی یک گفتوگو با زندهیاد استاد محمدرضا شجریان نصرتالله وحدت؛ یک اصفهانی در سرزمین رؤیا/ ریشخند غربزدگی و آیندهای که سرودهایم عباس نعمتاللهی (سروش)؛ سلوکِ خاص/ [ادامه]
اکبر عالمی؛ آقای کارشناس/ عالِمی که عالَمی بود/ عالَمی از عشق و ذوق و دانایی/ درس معلم اَر بُود زمزمهی محبتی/ چندان که از او آموختم از صدای راوی حکایتگر تا راوی گزارشگر: مروری بر راوی دانای کل در ابتدای فیلم‌های سینمای ایران گشت اول: گراندسینما: آرشیوگردی در روزگار کرونا فریادهایی از اعماق: تحلیل رابطهی میان فیلمسازی و تولید تئوری سینمایی ایران در چهار دههی گذشته . نقد فیلم بنفشهی آفریقایی (مونا زندیحقیقی)/ بیحسی موضعی (حسین مهکام)/ هایلایت (اصغر نعیمی)/ گیلدا (کیوان علیمحمدی و امید بنکدار)/ سازهایناکوک (علی حضرتی)/ گفتوگو با غزل شاکری، بازیگر سازهایناکوک/ گفتوگو با حسن معجونی، بازیگر بیحسیموضعی و آبادانیازده60 درسهای چند شکست: درباره‌ی فیلم‌ها اکران آنلاین نگاهی به شش فیلم کوتاه اکرانشده در گروه هنر و تجربه . سینمای جهان نمای دور: آتنبرو و زندگی پیش روی/ سفر به آمریکا2 در مسیر آمازونپرایم/ تنت چشمبهراه نمایش خانگی/ مستندهای مستقل، محرک شکلگیری گفتمان و همبستگی اجتماعی/ سالنهای سینما در آستانهی فروش داراییها/ بازیگران آسیایی و خودکشیهایی که تمامی ندارند/ فرصتی دوباره برای حراج/ صنعت پررونق سینمای چین در روزهای فلاکت سینمای جهان فیلم‌های روز:در این فکرم که همهچی رو تموم کنم (چارلی کافمن)/ نگاهی به فیلم و کتاب در این فکرم که همهچی رو تموم کنم/ فرارازپرتوریا (فرانسیس آنان)/ نگاهی به مضمون آثار کریستین پتسولد به بهانهی آخرینشان؛ اوندینه/ شرلی (جوزفین دکر) نگاهی نو به دنیای کودک و نوجوان: جشنوارهای با حضور تماشاگران در دوران کرونا آس دوم دوران طلایی سریال!: در باب اهمیت بازیگرگزینی و بازیگریابی رشتهی خیال: بازیگران سرشناس تلویزیون - بخش اول سریال روز:دوست نابغهی من (ساوریو کوستانتسو) آه! رومرو! کجایی که ببینی؟!: نگاهی به زامبیهای سینمای کرهی جنوبی با تمرکز بر #زنده گنجینههای پنهان: ده فیلم مهجورمانده و قدرنادیده از ده کارگردان سرشناس قسمت اول
همچون در یک آینه (88): نگاهی به بازی واکین فونیکس در جوکر
شاهپور عظیمی: شخصیت جوکر که یکی از سیاهترین شخصیتهای مصور شده در «مضحک قلمیها» است همواره یکی از جذابترینها نیز هست. او دشمن قسم خوردهی بتمن است و هدفی ندارد به جز از بین بردنش که شبیه دکتر موریارتی است که او هم دشمن خونی شرلوک هلمز بود. پنج نمونهی مشخص از شخصیت جوکر در سینما سراغ داریم: سزار رومر در مجموعهی تلویزیونی بتمن (۱۹۶۹) جک نیکلسن در بتمن (۱۹۸۹)، هیث لجر در شوالیهی تاریکی (۲۰۰۸)، جرد لتو در جوخهی انتحار (۲۰۱۶) واکین فونیکس در جوکر (۲۰۱۹) که این فیلم آخر در واقع ربط مستقیمی به شخصیت و دنیای بتمن ندارد. هرچند که برخی از عناصر این شخصیت را در خودش دارد اما به روزگار سپریشدهی مردی میپردازد که...
[ادامه]
عناصری که دربارهشان بحث کردیم، واکنش ما نسبت به هر نوع اقتباسهای سینمایی را تحت تأثیر قرار میدهند. درک پیچیدهتر این موضوع نیاز به بررسی عمیقتر چالشهای خاصی است که سینما و ادبیات مطرح میکنند. برای درک بهتر آن چه از کلام و قلم به فیلم برگردانده میشود؛ به ویژگیهای مشخص رمانها، رمانهای کوتاه و داستانکوتاه میپردازیم. ادبیات دربرابر نقطه‌ی دید سینمایی نقطه‌ی دید در ادبیات به چیزی اطلاق میشود که نویسنده با استفاده از آن، کنش داستان را عرضه میکند؟ در سینما عبارت «نقطه‌ی دید» عموماً درارتباط با نوعی نما به کار برده میشود که از دید شخصیتها میتواند گرفته شود اما درباره‌ی داستان کامل یک فیلم نیز به کار می‌رود. فیلمسازی که سعی دارد...
[ادامه]
شاهپور عظیمی: ترجیحم آن است که به جای واژه «راهبرد» از همان کلمه استراتژی استفاده کنم که همهفهمتر است و در زبان فارسی جا افتاده اما معادل فارسیاش به نظرم یک جورهایی اظهار فضل تلقی میشود که از این حرکت گریزانم. هر چند فضلی هم برای خودم متصور نیستم. برخی از بازیگران - در اینجا سینما - برای خودشان استراتژی دارند. اگر بازیگری مانند متیو مککاناهی در فیلمهایی مانند «چگونه مردی را در ۱۰ روز از دست بدهیم») ۲۰۰۳(، «جوی قاتل» (۲۰۱۱) یا «برنامه ریز عروسی» (۲۰۰۱) بازی میکند؛ در فصل اول مجموعهای به نام «کارآگاه حقیقی» (۲۰۱۴) بازی کرده که حقیقتاً یکی از پیچیدهترین شخصیتهای سینمایی را به نمایش گذاشته است. اصولاً پذیرفتنی نیست که بازیگری با استانداردهای بازیگری مککاناهی...
[ادامه]
جان هیوستن کارگردان و فیلمنامهنویس سرشناس سینما میگوید: «شاهین مالت» (۱۹۴۱) پیش از من سه بار تولید شده و هرگز موفقیتی به دست نیاورده بود؛ بنابراین تصمیم گرفتم رویهای تند و رادیکال را دنبال کنم: به جای این که از کتاب فاصله بگیرم آن را دنبال کنم. این عملاً حرکت بیسابقهای در اقتباس از یک رمان بود و سرفصل بزرگی در ساخت فیلم سینمایی محسوب میشد. فیلم اقتباسی اثری است مبتنی بر یک اثر دیگر و درصد مهمی از فیلم‌های هالیوودی آثار اقتباسیاند و درواقع ناشران به شکل روتین نسخههایی از کتابهای خود را برای کارگزاران سینمایی ارسال میکنند به این امید که موفق شوند قرارداد اقتباس از آثار ادبی را روی کاغذ بیاورند. به جز رمان،داستان کوتاه، نمایشنامه یا زندگینامهی آدمهای سرشناس...
[ادامه]
هومن جعفری: برای منی که «در باغ بودن» هیچوقت جزو خصوصیات محسنهام به حساب نمیآید، «فیلم» مجلهی هوشنگ گلمکانی بود. شنیده بودم که سردبیر مهمترین نشریهی سینمایی این سرزمین است و در دنیای روزنامهنگاری خودم فقط سردبیرها به حساب میآمدند. یک بار هم لطف کرد و وقتی سردبیر «استقلال جوان» بودم، دعوت ما را پذیرفت و به دفترمان آمد تا ساعتی در مورد فوتبال و سینما با هم صحبت کنیم. مصاحبهای که بعد از ده سال هنوز خواندنی است و نکتههای جالبی دارد که نشاندهندهی هوش و ریزبینی گوینده است؛ اینکه سینماییها هم میتوانند فوتبالبین و فوتبالشناس باشند و خیلی وقتها در نگاه و تحلیلشان نکتههایی پیدا میشود که ممکن است ورزشیها و فوتبالنویسهای حرفهای از کنارش گذشته باشند و...
[ادامه]
نگاهی به اختلال دوقطبی در اپیزودی از سریال عشق مدرن
صدف عباسی: در دنیای امروز، همهی آدمها - حتی آدمهای معمولی - میتوانند قصهی زندگی خودشان را روایت کنند؛ بهخصوص اگر این روایت در مورد عشق باشد. روزنامهی نیویورک تایمز از پانزده سال پیش با ستونی به نام «عشق مدرن» فضایی را در اختیار مخاطبانش قرار داده تا تجارب نامتعارف، بهیادماندنی و خاص خود با محوریت عشق را با سایر خوانندگان در میان بگذارند. در سال 2019، سریالی کمدی-رمانتیک با نام «عشق مدرن» براساس داستانهای این ستون در سرویس ویدئویی آمازون منتشر شد. هرکدام از هشت اپیزود این سریال که توسط جان کارنی خلق شده، توصیف انواع متفاوتی از عشق است که همگی در یک ویژگی، یعنی ایجاد دگرگونی و رشد دادن شخصیت افراد، مشترک هستند...
[ادامه]
همچون در یک آینه (87): نگاهی به بازی‌های ستاره پسیانی
شاهپور عظیمی: اکنون و بهتدریج در سینمایمان با بازیگران تازهنفسی روبهرو هستیم که اگر چه ممکن است هنوز به معنایی که از بازیگر در ذهن داریم کمتر نزدیک شده باشند اما بارقههایی در برخی از بازیهایشان دیده میشود که نشان از بازی‌های پختهتر در آینده دارد. ستاره پسیانی یکی از آنها است که آهسته و پیوسته مسیر بازیگریاش را طی کرده و همچنان ادامه میدهد. نخستین بار در «ورود آقایان ممنوع» (۱۳۸۹) در نقش ریحانه بازیاش را دیدم؛ دختری در میان سهدختر دیگر با پوششی متفاوت که تلاش میکردند آقای جبلی (رضا عطاران) را به هر قیمتی در کلاس شیمی حفظ کنند. در «کوچهی بی نام» (۱۳۹۳) نقش فاطمه را بازی میکند. خواهر بزرگتر محدثه (باران کوثری) و نصیبه (ملیسا ذاکری) را...
[ادامه]
بهرام پاکزاد: پاییز نیامده سوز سرمایش استخوان ما را ترکاند!: میتوانم بگویم هر لحظه بعد از خبر، به سمتی پرتاب شدم... هر سمتی که میافتادم به مسعود و یک دسته خاطره میرسیدم... خب تصویرهایی است که خودت میتوانی ببینی، نوشتنش سخت میشود، آن هم نسل نوستالژیتباری چون من. تعریفی چون خرد، اندیشه، درایت، کاردانی، شریف بودن؛ نگاه منحصربهفرد به زندگی و آدمهایش... اینها آدرسهای مسعود مهرابی است. کاریکاتورهای مهرابی حتی اگر آدمک مشهورش را به صورت انتزاعی و بیحرکت در کادر داشت، صاحب فکر و تفکر و عمق بود. حرف داشت و دستانش، فكرش را قوی و تأثیرگذار ترسیم میکرد. همین جا خط آشنایی من با او شروع شد...
[ادامه]
.jpg)
.jpg)
