«پول و پارتی» یک فیلم کمدی-عاشقانه ساخته سعید سهیلی است. کارگردانی که در سالیان اخیر با ساختن برخی از آثار عامه پسند سینمایی در گیشه می‌درخشید و مردم را به تماشای فیلم هایش وا می‌داشت. اما در جدید‌ترین ساخته خود یعنی پول و پارتی به طرز جالب توجهی یک ارتجاع و واپس‌گرایی در کارش مشاهده می‌شود که این اثر را از کارهای قبلی‌اش متمایز می‌کند. اگر عنوان «اتلاف وقت» برای تماشای پول و پارتی را مورد استفاده قرار ندهم قطعا نمی‌توان آن را قابل قبول هم نامید، فیلمی که در طول نمایشش بر روی پرده نقره‌ای حتی در نقاط کوتاهی نیز موفق به خنداندن مخاطبش نمی‌شود و همین موضوع نشان می‌دهد که فیلم تنها اسم کمدی را یدک می‌کشد. در سوی مقابل وجهه عاشقانه فیلم قوی‌تر عمل می‌کند و شاید تا حد زیادی دوستداران سینمای رمانتیک را راضی و خشنود به خارج از سالن سینما رهنمون سازد، اما باید در نظر داشت که فیلم می‌کوشد در وهله اول کمدی باشد تا فیلمی عاشقانه، زیرا ناگزیر وقتی گونه‌ای مثل کمدی در کنار گونه‌ای دیگر قرار می‌گیرد در روند فیلم سلطه بیشتری بر اثر دارد و باید اثرات آن بیش از پیش توسط مخاطب حس شود، برای درک بهتر در فیلم پول و پارتی که به ادعای خودِ اثر یک کمدی-عاشقانه است باید کمدی در اکثر فیلم دست بالا را داشته باشد حتی در سکانس‌هایی که فیلم میل به رمانتیک بودن دارد.
فیلم «مرد آرام» از کارگران شهیر سینما، جان فورد یک گونه بسیار خوب و تاثیر گذار در سینمای کمدی-رمانتیک است، فیلمی که حتی فضاهای عاشقانه را با کمدی می‌آمیزد و آن فضا را به معنای واقعی کلمه کمدی-رمانتیک جلوه می‌دهد مخاطب در این فضا توامان لبخند به لب دارد، اتفاقی که در هیچکدام از صحنه‌های عاشقانه پول و پارتی رخ نمی‌دهد و حتی گاهی مثل پلان آخر فیلم تبدیل به یک تراژدی می‌شود.
انتخاب بازیگران برای نقش‌های اول فیلم هم بیش از اینکه به درد یک فیلم کمدی بخورد برای گونه رمانتیک مفید است، نقش‌هایی که حتی با دیالوگ‌های کمدی نیز نمی‌توانند ارتباط بگیرند و شکست خورده از درست ادا کردن آنها به ادامه کار خود و فیلم لطمه می‌زنند، شاید استفاده از ساعد سهیلی و پردیس احمدیه در یک فیلم عاشقانه به‌عنوان یک زوج بسیار موفق عمل کرده و مخاطب این نوع سینما را به وجد بیاورد، اما هیچ‌گاه و حداقل تا اکنونِ زندگی هنری این دو بازیگر، آنها هرگز کمدین‌های چندان خوبی نبوده و نمی‌توانند در نقش‌های کمدی کارکرد درستی ارائه کنند.
از صحنه‌های موزیکال فیلم و پلان‌هایی که با موسیقی همراه بوده نیز نباید گذشت زیرا طولانی بودن این پلان‌ها و تکرار چند باره آنها باعث می‌شد تایم فیلم بیهوده سپری شده و فیلم از ریتم بیفتد و عملا کمدی بازهم مبدل به چیز دیگری که نباید بشود.
در نهایت باید پول و پارتی را یکی از کارهای ضعیف سعید سهیلی عنوان کرد، اثری که شاید با بهره‌گیری از بازیگران نامدار می توانست طور دیگری عمل کند و جدا از تاثیر‌گذار یا بزرگ بودن اثر، حداقل مخاطب را برای دقایقی بخنداند و به همین سبب مانند چندی از آثار ماقبل این کارگردان به اثری عامه‌پسند و دوست داشتنی از نظر مخاطب سینمای امروز بدل شود اتفاقی که با قرار گیری بازیگرانی همچون امیر جعفری، هادی کاظمی و بالاخص مهدی هاشمی در سایه هرگز رقم نخورد و پول و پارتی هیچوقت نتوانست به یک کمدی خوب و درخور تحسین مبدل شود.
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
https://telegram.me/filmmagazine
آدرس اینستاگرام:
https://www.instagram.com/filmmagazine.official
آدرس کانال آپارات:
[مجله فیلم]
