نگاهی به سریال خانواده‌هایی مثل خانواده ما

نمایی از سریال خانواده‌هایی مثل خانواده ما

خانواده‌هایی مثل خانواده ما یک درام هفت قسمتی دانمارکی تأمل‌برانگیز است که توسط توماس وینتربرگ، برنده جایزه اسکار، نوشته و کارگردانی شده است. این فیلم، دانمارکی در آینده نزدیک را به تصویر می‌کشد که با بالا آمدن سطح دریا و ویرانی شده و باعث تخلیه سراسری شهرها و فروپاشی هر چیزی که زمانی بدیهی تلقی می‌شد، می‌شود.

خانواده‌هایی مثل خانواده ما به خاطر هوش، ظرافت و پیچیدگی اخلاقی‌اش برایم تحسین انگیز است. قوی‌ترین نقطه قوت آن در نگاه انسان‌محورش به یک فاجعه جهانی نهفته است، که آن را به تأملی آرام اما تأثیرگذار در مورد خانواده، هویت و فروپاشی اجتماعی تبدیل می‌کند. فیلم این سوال را مطرح می‌کند که وقتی جهان از هم می‌پاشد، چه به واسطه انتخاب‌های دردناک لورا و چه از طریق وفاداری‌های خواهر و برادری، پیوندهای خانوادگی را درشرایط بحرانی چگونه باید  بررسی کرد. این سریال و  احساسات آرام و مستمر در آن، کسانی را که به دنبال درام عمیق هستند را به یقین با خود می‌کشد.

داستان‌سرایی جذاب و شخصیت‌محور

این درام بر واقعیت بوروکراتیک و عاطفی استوار است. این نوع داستان سرایی بر پویایی‌ها و تجربیات متنوع خانوادگی تمرکز دارد. هدف آن ارائه بازنمایی و درک ساختارهای مختلف خانواده است. این داستان بر چگونگی کنار آمدن مردم عادی و نسبتا مرفه مدت‌ها قبل از وقوع سیل فاجعه‌بار، تاکید دارد. در  این نگاه فروپاشی به طرز هوشیارانه‌ای اصیل به نظر می‌رسد، نه سینمایی. به دلیل محتوای قابل درک و داستان‌سرایی جذاب، این فیلم یکی از فیلم‌های جدی در زمینه روابط نزدیک خانوادگی و از هم پاشیدن این روابط به‌خاطر مهاجرت اجباری، به‌ویژه برای کشوری که هرگز چنین تجربه‌ای را در دوران تاریخ را تجربه نکرده، بسیار جذاب و مثبت است .

این سریال به طور کلی به دلیل اصالت و عمق احساسی به نظرم یکی از ستایش برانگیز‌ترین داستانها است. در این دوران مهاجرت های  اجباری این سریال می‌تواند آرامش‌بخش و تأییدکننده باشد، به خصوص برای خانواده‌هایی که تجربیات مشابهی دارند.

تصویرسازی ظریف از انگیزه‌های انسانی

اعمال شخصیت‌هایی مانند نیکولای (ازبن اسمد)، که به خاطر شغلش در دولت،  از اطلاعات درونی بهره‌مند است، در حقیقت از ناامیدی سرچشمه می‌گیرند نه از طمع. لحظات مهربانی و خیانت به طور طبیعی پدیدار می‌شوند و پیچیدگی انتخاب اخلاقی تحت فشار را منعکس می‌کنند.

بازیگری درخشان نقش اول آماریلیس آگوست در نقش لورا و نیکولای لی کاس در نقش پدرش جاکوب و کارگردانی ظریف وینتربرگ سریال را به اصالت خود پایبند می‌کند. از نکات مهم برای من لحن «کم گویی» سریال است که اجازه می‌دهد بار احساسی به آرامی نفوذ کند که بسیار جذاب است.

اگر به درام‌های متفکرانه و شخصیت‌محور که به جای انفجار، در حال جوشیدن هستند، جذب می‌شوید ، و کنجکاو هستید که فروپاشی اقلیمی را از دیدگاه خانواده ای نسبتا مرفه  بررسی کنید. «خانواده‌هایی مثل ما» سفری جذاب و از نظر اخلاقی پیچیدهای را  ارائه می‌دهد. فقط انتظار تماشای یک فیلم پرفروش و هیجان انگیز را نداشته باشید؛ در اینجا، فاجعه واقعی بی‌سروصدا، در قالب صحنه‌های ساده و خداحافظی‌ها آشکار می‌شود.

تماشای تبدیل شدن یک ملت ثروتمند و باثبات به یک کشور منفور، بحران‌های واقعی پناهندگان - اما به صورت وارونه منعکس می‌کند و شکاف‌های همدلی جهانی را برجسته می‌کند.این شاید مهمترین نکته فیلم است و برای این باید از وینتربرگ تشکر کرد که نوع برخورد اکثر جهانیان با پناهندگان را به تصویر کشیده است.

[ماهنامه فیلم]