فریب‌خورده/ The Beguiled
نویسنده و کارگردان: سوفیا کوپولا بر اساس رمانی از تامس کالینِن و فیلم‌نامه‌ای از آلبرت مالتز و ایرنه کمپ، مدیر فیلم‌برداری: فیلیپ لو سور، تدوین: سارا فلاک، موسیقی: لورا کارپمن و گروه راک «فینیکس»، بازیگران: کالین فارل (سرجوخه مک‌برنی)، نیکول کیدمن (دوشیزه مارتا)، کرستن دانست (ادوینا)، ال فانینگ (آلیشا) و... محصول 2017 آمریکا، ژانر: درام، 93 دقیقه.
در ایالت ویرجینیا که درگیر جنگ داخلی است، سربازی مجروح از ایالت‌های شمالی برای درمان به مدرسه‌ای دخترانه برده می‌شود و موجبات حسادت و خیانت را در بین آن‌ها فراهم می‌کند.
گریز از زشتی‌ها!
اولین نمایش جهانی فیلم 24 مه در بخش رقابت اصلی جشنواره کن 2017 اتفاق افتاد که دست‌آخر جایزه بهترین کارگردان را برای سوفیا کوپولا به ارمغان آورد تا او دومین زنی باشد که به این موفقیت دست می‌یابد. فریب‌خورده که با بودجه‌ای ده میلیون دلاری تا این‌جا در همین حدود در آمریکای شمالی فروخته و حدود دوونیم میلیون هم در گیشه‌های جهانی، دو هفته است که اکرانش سراسری شده است.
کوپولا از همان ابتدا علاقه‌ای به بازسازی یک فیلم دیگر نداشت و پس از تماشای نسخه‌ی سال 1971 به اصرار آن رُز (طراح صحنه) به راه‌هایی اندیشید تا بتواند فیلم را بهروز کند؛ و به‌خصوص به این موضوع علاقه‌مند شد که داستان را از نقطه‌نظری زنانه روایت کند. اما در این فیلم نه‌فقط شخصیت‌پردازی زنان (که از نقاط ضعف نسخه‌ی اریژینال است) عمق پیدا کرده، بلکه ظرافت‌های گوتیک هراس‌انگیزی هم به این داستان با مضامین حسادت‌های زنانه و سرکوبی جنسیتی اضافه شده است. یکی از تصمیم‌های کوپولا در زمینه‌ی فرم اثرش، استفاده از نسبت تصویر 1:66/1 است که به منظور تلقین حسی کلاستروفوبیک استفاده شد. در ضمن این مصالح داستانی زمانی به دست کوپولا رسید که می‌خواست فیلمی خوش‌بینانه‌تر از حلقه‌ی بلینگ (2013) بسازد و به قول خودش از دنیای زشت آن فیلم خودش را پاک کند»!
جاستین چنگ، لس‌آنجلس تایمز: افسون و گاه ناکامی دستاورد کوپولا این است که بعضی از جالب‌ترین و تعلیق‌آمیزترین عناصر داستان را نادیده گرفته است... البته که این کار با هدف خاصی انجام گرفته است.
شیلا اومالی، راجرایبرت دات‌کام: فریب‌خورده که فیلیپ دو سور (در اولین همکاری‌اش با کوپولا) آن را باشکوه فیلم‌برداری کرده است، به گونه‌ای بر تصاویرش متکی است که به ما اجازه می‌دهد پا به آن‌ها بگذاریم.
پیتر تراورس، رولینگ استون: کوپولا یک هنرمند تمام‌عیار تصویر و صداست.
رابی کالین، تلگراف: لحظه به لحظه‌ی فیلم حاصل دستاوردی گروهی است و بهترین صحنه‌های فیلم هم آن‌هایی است که دسته‌جمعی برگزار شده است: عبادت‌کنندگان پیش از رفتن به تختخواب‌های‌شان، غذا خوردن در روشنایی شمع و...
کارگردان: مایکل شوالتر، فیلم‌نامه‌نویس: امیلی وی. گوردن و کمیل نانجیانی، مدیر فیلم‌برداری: برایان برگوین، تدوین: رابرت ناسو، موسیقی: مایکل اندروز، بازیگران: کمیل نانجیانی (کومیل)، زویی کازان (امیلی)، هالی هانتر (بث)، ری رومانو (تری) و... محصول 2017 آمریکا، ژانر: کمدی رمانس، 120 دقیقه.
کمیل، کمدینی است که در شیکاگو زندگی می‌کند و می‌کوشد جایی برای خودش در صنعت سرگرمی باز کند. خانواده‌ی او می‌خواهند وی را سروسامان دهند و از این رو ملاقات او با دختران متفاوتی را ترتیب می‌دهند. اما کمیل روزی در حین اجرای برنامه متوجه حضور دختری به نام امیلی در میان تماشاگران می‌شود.
همچو یک نسیم
سومین فیلم کارنامه‌ی مایکل شوالتر که در بین آثار سینمایی‌اش فعالیت‌هایی در تلویزیون داشته است. دو فیلم قبلی او نیز کمدی‌رمانتیک‌هایی به نام‌های بکستر (2005 که خود شوالتر نقش اصلی را در کنار الیزابت بنکس و میشل ویلیامز بازی کرد) و سلام، اسم من دوریس است (2015 با هنرنمایی سالی فیلد) هستند که اولی، فیلمی معمولی ارزیابی شد اما دومی مورد توجه قرار گرفت. در هر صورت ناخوشی بزرگ موفق‌ترین فیلم کارنامه‌ی این فیلم‌ساز جوان است و اثری شبه‌اتوبیوگرافی بر اساس عاشقانه‌ی نویسندگانش یعنی امیلی وی. گوردن و کمیل نانجیانی (که نقش اصلی مرد را هم در برابر زویی کازان، نوه الیا کازان، بازی کرده است).
اولین نمایش جهانی فیلم در ماه ژانویه و جشنواره ساندنس رقم خورد که رقابتی برای تصاحب حقوق پخش فیلم میان کمپانی‌های بزرگ درگرفت و در نهایت به قراردادی دوازده میلیون دلاری با «آمازون استودیوز» انجامید که دومین قرارداد گران‌قیمت ساندنس 2017 شد. در اکران، کمپانی «لاینزگیت» هم به کمک «آمازون» آمد و بیست میلیون دلار خرج تبلیغات فیلم شد. اکران محدود فیلم از 23 ژوئن آغاز شد و از 14 ژوییه (سه روز پیش) به صورت گسترده و سراسری درآمد.
ناخوشی بزرگ که جایزه تماشاگران دو جشنواره‌ی SXSW و نانتاکت را به دست آورده، تا این‌جا یازده میلیون دلار فروخته است. منتقدان هم استقبال گرم و پرشوری کرده‌اند و این موضوع امتیازهای میانگین چشمگیر 87 از 100 (بر اساس 44 نقد) و 83 از 100 (بر اساس 142 نقد) را به‌ترتیب در سایت‌های «متاکریتیک» و «راتن تومیتوز» برای فیلم به همراه داشته است. نظرهای کوتاه بعضی از منتقدان سرشناس از این قرار است:
ریچارد روپر، شیکاگو سان‌تایمز: فیلمی خنده‌دار، هوشمندانه و مضحک که توأمان رمانتیک و دوست‌داشتنی است و به اندازه‌ی کافی تلخ و طعنه‌آمیز. بی‌تردید ناخوشی بزرگ یکی از بهترین کمدی‌رمانتیک‌هایی است که پس از مدت‌ها دیده‌ام.
مانولا دارگیس، نیویورک تایمز: من به‌شدت دلبسته‌ی بازیگران اصلی - نانجیانی و کازان - و خود فیلم شدم که داستان فوق‌العاده‌ای را با امواجی از احساسات عمیق و سؤال‌هایی درباره هویت روایت می‌کند و همه‌ی این‌ها را طوری در یک قالب قرار داده است که همچو یک نسیم تازه احساس می‌شود.
استفانی زاشارک، تایم: ناخوشی بزرگ موفق به انجام کارهای بزرگ متعددی می‌شود که کمدی‌رمانتیک‌ها (حتی در این کمیتی که این روزها ساخته می‌شوند) سال‌هاست از انجام‌شان ناتوانند.
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
https://telegram.me/filmmagazine
[منابع: آی‌ام‌دی‌بی، ویکی‌پدیا، متاکریتیک ]
