فیلم شاهد اثری است که بر پایه تقابل نسل ها و بازنمایی خشونت علیه زنان بنا شده است. کارگردان در این فیلم با تکیه بر زبان بصری و میزانسن های معنادار، سه نسل زنان را در برابر یکدیگر قرار می دهد: ترلان( دهه سی)، زارا ( دهه پنجاه) و غزل ( دهه نود). این سه شخصیت نه صرفا شخصیتهای منفرد، بلکه استعارهای از سه موقعیت تاریخی- اجتماعی زنان ایرانی هستند. از همان نمای آغازین، جایی که ترلان در مقام «شاهد» ظاهر میشود، تا سکانس پایانیِ غزل، فیلم بر مفهوم«تماشا» و « شهادت» استوار است. حرکت دوربین و قطعها اغلب به گونهای طراحی شدهاند که نگاه شخصیتها و نگاه تماشاگر هم پوشانی پیدا کنند؛ به این معنا که ما نیز همانند عنوان فیلم، در موقعیت «شاهد بودن» قرار میگیریم. شروع و پایان فیلم به...
[ادامه]