سینمای اکشن و پر برخورد در نوع خود جذاب و تماشایی است و خیلی‌ها با دیدن این گونه فیلم‌ها به وجد می‌آیند. این نوع سینما هنوز هم پرمخاطب‌ترین ژانر است و در این ژانر مایکل بی را می‌توان در زمره موفق‌ترین فیلم‌سازان فیلم‌های اکشن دانست. نام او را در کنار نام‌هایی چون مایکل مان، لانا و لیلی واچوفسکی، جان وو و تونی اسکات در زمره سازندگان این گونه فیلم‌ها قرار داد. او در آخرین فیلم خود آمبولانس محصول سال 2022 با بودجه‌ایی 40 میلیون دلاری با فیلم‌برداری روبرتو دی آنجلیس و تدوین پیترو اسکالیا یک‌بار دیگر به سرغ این ژانر رفته و فیلمی کاملا پرهیجان و شلوغ و سراسر پر تنش و پر برخورد که آرام و قرار ندارد را کارگردانی کرده است. این فیلم که براساس یک فیلم دانمارکی به همین نام تهیه شده است نمایان‌گر یک جهان آشفته و بی‌نظم همراه با پوچی افراطی است. در این فیلم ابتدا با دو برادر، یکی سیاه پوست و دیگری سفید پوست که از کودکی باهم دارای رابطه بسیار خوبی هستند مواجه می‌شویم و این امر نوید یک اثر شاخص و در خور تامل در خصوص برابری نژادی و از بین رفتن تبعیض را می‌دهد؛ امری که سال‌هاست در جامعه آمریکا وجود دارد و دیده می‌شود. این دو برادر در محلات فقیرنشین بزرگ می‌شوند و در میان زباله‌ها بازی می‌کنند گویی که قرار است در این فیلم علاوه بر برابری نژادی شاهد نقد فقر و نداری در جامعه آمریکایی باشیم فقری که سفید و سیاه نمی‌شناسد و در میان همگان دیده می‌شود و افراد گوناگون هریک به صورتی دچار آن هستند و سپس وارد دنیای بزرگسالی این دو برادر می‌شویم که در آن ویل به عنوان یک کهنه سرباز جنگ افغانستان است که تشکیل خانواده داده و صاحب فرزند شده اما همسرش سرطان دارد و او هم قادر به پرداخت هزینه‌های سنگین درمان همسر نیست. ویل تلاش می‌کند تا پولی برای درمان پیدا کند اما موفق نمی‌شود، درنتیجه تصمیم می‌گیرد از برادرش قرض بگیرد و اینجاست که با دنی که حالا بزرگ شده و مانند پدرش یک خلافکار است برخورد می‌کنیم. با پیشنهاد دزدی دنی، ویل تن به انجام این عمل می‌دهد زیرا که فقر چهره زشت و کریهی دارد و افراد را مجبور می‌کند برای تامین مایحتاج روزانه خود به هر کاری دست بزنند.
در تعقیب و گریزها که با پهباد و از زوایای مختلف گرفته شده، تماشاگر مستقیما وارد صحنه‌های فیلم و درگیر اتفاقات و حوادثی می‌شود که از فراز پل‌ها و ساختمان‌ها با حرکاتی بسیار تند نشان داده می‌شود. تدوین بسیار شلوغ و عجولانه با سکانس‌هایی کاملا دیوانه کننده است که در جهت سرعت دادن به وقایع و ایجاد هیجان بیش‌تر است که مخاطب را به سرگیجه می‌اندازد. این تعقیب و گریزها آن‌قدر طولانی و کشدار هستند که به‌راستی تماشاگر را خسته می‌کنند. صحنه‌هایی که بدون هیچ دلیلی طولانی می‌شوند و فراری که مدت زمان زیادی به طول می‌انجامد. سوال اساسی اینجاست که چرا سارقان پلیس زخمی را با خود می‌برند که بعدها مایه دردسر آنان بشود؟ تماشاگر شاهد آسیب دیدن ماشین‌های بسیاری از جمله تعداد زیادی ماشین پلیس است درحالی که خود آمبولانس اصلا آسیب نمی‌بیند و همچنان به راه خود ادامه می‌دهد. این فیلم اگر چه دارای جلوه‌های ویژه تماشایی و خیره کننده‌ای است اما تلاشی است برای هیچ.
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
https://telegram.me/filmmagazine
آدرس اینستاگرام:
https://www.instagram.com/filmmagazine.official
آدرس کانال آپارات:
