(ویژه‌ی زمستان ۱۳۹۶)
نام‌های ماندگار تاریخ سینمای ایران: دو نسل، دو دوران
بهرام بیضایی: بسیار دور، چنین نزدیک: ...تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
فردین: شاخص یک دوران: ستاره امشب، کسی ندیده...
پرویز پرستویی: دو چهره‌ی یک بازیگر: نمایش نقش و زیستن در نقش
رضا کیانیان: شعبده‌باز: بازیگری که مرا به وجد می‌آورد
نادره: همیشه مادر: یک دیدار کوتاه و غیرمنتظره با بانوی سال‌خورده
نیکی کریمی: عروس ابدی: پایداری در برابر گزند زمان
احمد شیرازی: فیلم‌برداری روی دست: به سبک فیلم‌برداران سینمای شوروی
حسین جعفریان: رئالیسم انسانی: سخاوت در تصویرگری/ به روایت دستیارانش
حسین ملکی: نور، دوربین، حرکت!: شروع با عکاسی، ادامه با بازیگری و فیلم‌برداری more
بابک برزویه: عکاس دوره‌گرد: مردی که همه‌جا هست
ولی‌الله خاکدان: صحنه‌آرایی با ابزار اندک: کسی که از هیچ همه‌چیز ساخت
بهرام زند: بررسی یک کارنامه: حکاکی با صدا
تاجی احمدی: صدای عمیق و دل‌نشین: اینک باید حسرت دوران گذشته را بخورم
مجتبی میرزاده: آچار فرانسه‌ی موسیقی فیلم: هزار باده در رگ تاک
ایرج: صدای معیار: آوازخوان سینما
همایون شجریان: خواندن برای گوش‌ها و چشم‌ها: پلی میان موسیقی سنتی و مردمی
جمشید ارجمند: پنج دهه نقدنویسی: قرارمان این نبود، بابا
ایرج کریمی: منتقد به عنوان مؤلف: رسید و رفت
«دنیای تصویر»: میراث یک نشریه: سلب یا اثبات؟ مسأله این است
استودیو عصر طلایی: از آغازگران: از اوج تا عوج
سینماسوزی‌های 48: آتش بر پرده‌ها: راز سربه‌مهر
پردیس کورش: ابزار رونق، دوران رونق: پل ارتباطی میان هنر، صنعت و تجارت
شهر فرنگ و شهر قصه: سینما پارادیزوی من
کانون‌های فیلم در ایران: از سیر تا پیاز: هابیل و هانری و فرخ و دیگران
شمس‌الله دولتشاهی (چیچو): سردسته‌ی سیاهی‌لشکرها: قلندر کوچه‌ی سرخ‌پوست‌ها
|
