ایستگاه آبان

 ویشکا آسایش

پس از دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره‌ی فجر بیست­ونهم، طبیعی بود که با پیشنهادهای زیادی مواجه شود و بازیگری را بیش از پیش جدی بگیرد. با انتخاب­هایش هم نشان داد که وسواس زیادی در انتخاب نقش دارد. به همین دلیل حضورش در نیکان و بچه­غول برای برخی عجیب بود. نخستین تجربه‌ی رئال و انیمیشن در سینمای ایران، چیزی نبود که به نظر برسد هر بازیگری خطر حضور در آن را بپذیرد: «برایم تجربه‌ی عجیبی بود. وقتی فیلم­نامه را خواندم به نظرم داستان زیبایی آمد و به خودم گفتم اگر این داستان درست ساخته شود، فیلم خیلی خوبی خواهد شد. به­ویژه که فیلمی در سینمای کودک است اما همان زمان هم از کارگردان می­پرسیدم واقعا این فیلم را چه­طور می­خواهی بسازی؟ ولی تا الان همه چیز خوب پیش رفته است.» آسایش در عرصه های دیگری هم فعال است و نمایش مترسک (حسن معجونی) تا نیمه‌ی مرداد با طراحی صحنه‌ی او در تماشاخانه‌ی ایرانشهر اجرا می­شد. از دهم شهریور هم نمایشگاهی از مجسمه­های او در گالری اعتماد برگزار شد: «دو سال است که منتظر و مشتاق این اتفاق هستم. بالاخره زمانش رسید.» قرار بود برف روی کاج‌ها (پیمان معادی) با بازی او اوایل پاییز اکران شود که به زمان نامعلومی موکول شده است.

علیرضا خمسه

امسال را با بازی در فیلم عملیات مهدکودک و نیکان و بچه­غول آغاز کرد: «بازی­ام در نیکان و بچه غول به پایان رسیده ولی سایر بازیگران هنوز مشغول کارند.» هر دوفیلم به سینمای کودک تعلق دارند و شنیده می‌شود که بر اساس یک قرارداد طولانی‌مدت، در فیلم‌های دیگری از این نوع هم بازی خواهد کرد. او در عملیات مهدکودک همبازی اکبر عبدی­ست. زمانی بازی این دو کمدین سینمای ایران در یک فیلم اتفاق مهمی بود، اما این روزها سینمای ایران ستاره­های جدیدی کشف کرده و هم­بازی شدن دو کمدین مهم و پرطرفدار دهه­های گذشته کم­تر مورد توجه قرار می­گیرد. با این حال هنوز هم دیدن نام این دو بازیگر باتجربه و محبوب در کنار هم، انتظارها را از هر فیلمی بالا می­برد. خمسه در آخرین روزهای فیلم­برداری از تهران تا بهشت هم به گروه بازیگران فیلم اضافه شد و نقش متفاوتی را با گریمی سنگین بازی کرد: «نقش خاصی­ست. نمی­دانم نتیجه­اش چه خواهد شد. ولی خودم آن را خیلی دوست دارم.» او به زودی بازی در یک سریال را برای شبکه‌ی تهران آغاز خواهد کرد: «صحبت­های اولیه انجام شده و تقریبا در مرحله‌ی بستن قرارداد هستیم.»

طناز طباطبایی

بهار امسال در هیس، دخترها فریاد نمی­زنند (پوران درخشنده) نقش اصلی را بازی کرد و این روزها مشغول منتظر آغاز اجرای نمایش باغبان مرگ (آروند دشت­آرای) است. طباطبایی سال گذشته به همراه هانیه توسلی، رؤیا تیموریان، رضا یزدانی و تعدادی از بازیگران تئاتر و سینما در نمایش کمی بالاتر (دشت­آرای) بازی کرد. آن نمایش با واکنش­های متفاوت و استقبال خوبی مواجه شد. ظاهراً نمایش جدید تفاوت­های بارزی با کمی بالاتر دارد: «متن این نمایش را هم مثل کمی بالاتر محمد چرمشیر نوشته اما کلاً دو شخصیت اصلی دارد که من و فرهاد مهندس­پور آن­ها را بازی می­کنیم.» طباطبایی پس از بازی در نمایش درس (داریوش مهرجویی) در تئاتر پرکار شد: «قرار است پس از باغبان مرگ در نمایش دیگری به کارگردانی دشت­آرای بازی کنم که کار پربازیگری خواهد بود.» او به گروه جدید سریال قلب یخی در شبکه‌ی خانگی پیوسته است؛ مجموعه­ای که با تغییر کارگردان و نویسنده­اش تنها نامی از سری قبلی قلب یخی با خود دارد: «فیلم­نامه­ای که به ما داده شده، سی قسمت است که در پانزده سری دوقسمتی به بازار خواهد آمد و پخش آن تا پیش از جشنواره‌ی فجر به پایان خواهد رسید ولی احتمالا نویسندگان داستان را طوری می­نویسند که امکان ادامه پیدا کردن هم داشته باشد.» در فهرست فیلم­های توقیفی یا به نمایش درنیامده، دو فیلم با بازی طباطبایی هم دیده می­شود: «فیلمی در نوبت اکران ندارم. پریناز و گزارش یک جشن را بازی کردم که نمی­دانم وضعیت نمایش­شان به چه شکل خواهد بود.»

مسعود کرامتی

بازی­اش در ضدگلوله بار دیگر نگاه­ها را متوجه او کرد. بازیگر و کارگردان با تجربه­ای که هرگاه به کاری دعوت شده، نتیجه­اش راضی­کننده بوده است. کم نبودند منتقدانی که پس از نمایش فیلم در جشنواره، مسعود کرامتی را گزینه‌ی اصلی برای دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد می­دانستند. شاید اگر حضور غافل­گیرکننده‌ی اکبر عبدی در خوابم می­آد نبود، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد به کرامتی می­سید. او نقش پرویز را تجربه­ای دل­چسب می­داند: «این آدم را می­شناختم. کسانی که معمولاً بدبرخورد و خشن و عصبی به نظر می­سند اما وقتی به آن­ها نزدیک می­شوی، می­بینی از زخم­خورده­ و ترحم برانگیزاند. تعریف من از پرویز این بود.» کرامتی نقطه‌ی قوت ضدگلوله را فیلم­نامه­اش می­داند: «در این وانفسا، وقتی فیلم­نامه­ای دیالوگ‌های خوبی دارد و کارگردان هم تکلیفش با ان و بازیگران روشن است، اتفاق کمی نیست.» نمی­توان با مسعود کرامتی حرف زد و از سینمای کودک چیزی نپرسید: «الان بیش از یک ­دهه است که سینمای کودک اوضاع مفلوک و رنجوری دارد. معمولاً هم جز در زمان برگزاری جشنواره‌ی کودک، بحثی از این سینما نیست. البته نشست­هایی با عنوان آسیب­شناسی سینمای کودک برگزار می­شود اما اصلاً قرار نیست این بحث­ها به نتیجه برسد. کلاً خیلی چیزها قرار نیست به نتیجه برسد. این دیگر بخشی از شیوه‌ی زندگی ما شده است. ناگهان قیمت دلار بالا می­ر­ود، کلی بحث به راه می­افتد اما تغییری در نهایت به وجود نمی­آید. اوضاع سینمای کودک دقیقاً شبیه همین اتفاق است.» کرامتی چندی پیش مشغول کارگردانی یک سریال شد که آن هم به سرانجام نرسید: «با تهیه­کننده اختلاف پیدا کردم. الان آن پروژه جور دیگری ادامه می­یابد و من دیگر حضوری در آن ندارم.»

ترانه علیدوستی

شش ماه پس از نمایش موفق پذیرایی ساده در جشنواره‌ی فجر، در بخش مسابقه‌ی جشنواره‌ی اوسیان سینه‌فن در دهلی نو شرکت کرد. علیدوستی به همراه مانی حقیقی به این جشنواره رفت و هر دو دست پر برگشتند. او جایزه‌ی بهترین بازیگر زن را گرفت و حقیقی هم جایزه بازیگری مرد را از آن خود کرد. قرار است فیلم در فصل پاییز اکران شود. پذیرایی ساده در کارنامه‌ی علیدوستی از این نظر فیلم مهمی­ست که بار دیگر او را به عنوان بازیگری گزیده­کار مطرح کرد. او امسال را با بازی در آسمان زرد کم­عمق (بهرام توکلی) آغاز کرد که ابتدا نامش احتمال معکوس بود. در مقطعی خبرهایی از پیوستن علیدوستی به پروژه‌ی لاله هم به گوش رسید. پروژه­ای جنجالی که یکی از معیارهای انتخاب بازیگرانش، تسلط آن­ها به زبان انگلیسی­ست. گفته می‌شود که اگر بهنام بهزادی فیلم سینمایی تازهاش را کلید بزند علیدوستی یکی از بازیگران اصلی‌اش خواهد بود. او اکنون مشغول بازی در فیلم تازه‌ی روح‌الله حجازی زندگی مشترک آقا و خانم محمودی است و نقش مقابل پیمان قاسم‌خانی را بر عهده دارد که در نوع خودش می‌تواند تجربه‌ی جالبی باشد.

محمدرضا فروتن

ظاهراً ترجیح می­دهد هم­چنان خود را از حاشیه­ها دور نگه دارد، با رسانه­ها ارتباط محترمانه اما دورادوری داشته باشد و بازی در هر فیلمی را هم نپذیرد. زمستان سال گذشته در هیچ­کجا، هیچ‌کس (ابراهیم شیبانی) بازی کرد و پس از آن به مدت شش ­ماه در هیچ کاری بازی نکرد: «هیچ­کجا، هیچ­کس هم داستان خوبی دارد و هم گروه بسیار خوبی در پشت صحنه حضور داشتند. حضور افرادی مثل حسین جعفریان و محمدرضا مویینی مرا دل­گرم کرد و یکی از دلایلم برای پذیرش نقش بود. خود شیبانی هم از آن­چه تصور می­کردم بسیار جدی­تر بود و وسواس عجیبی روی کار داشت.» او تن دادن به بازی در هر فیلمی را نتیجه‌ی احساس ناامنی می­داند: «یک نوع حس عدم امنیت سراغ برخی بازیگران آمده و باعث شده در جاهایی ظاهر شوند که جای آن­ها نیست. من ترجیح می­دهم چنین کاری نکنم. به هرحال این­جوری هم می­شود زندگی کرد!» از زمان بازی در شب یلدا بسیاری منتظر ورود فروتن به عرصه‌ی خوانندگی بودند. از گوشه­وکنار هم شنیده می­شد که موسیقی و خوانندگی برای فروتن اهمیت بسیاری دارد. اما او این ­بار هم با آرامش کارش را پیش برد و در نهایت امسال خبرهایی از آلبوم موسیقی او به گوش رسید: «ترانه­ها را افشین یداللهی سروده و بابک زرین هم روی ملودی­های قطعات کار می­کند. معلوم نیست کی آماده شود و خودم هم دلیلی برای عجله نمی­بینم.» شاید همین علاقه‌ی او به موسیقی باعث شد در بی­خداحافظی... نقش یکی از دوستان صمیمی رضا صادقی را بازی کند: «همیشه صدای گرم رضا صادقی را دوست داشته­ام. ابتدا فکر می­کردم بی­خداحافظی یک مستند داستانی درباره‌ی زندگی واقعی رضا صادقی­ست اما همین فیلم را هم خیلی دوست دارم.» قرار است فروتن بهزودی برای بازی در دلتنگی­های عاشقانه (رضا اعظمیان) جلوی دوربین برود: «قرارداد بسته­ایم و فیلم­برداری به­زودی آغاز خواهد شد. در این فیلم نگاه متفاوتی به جنگ وجود دارد و به همین دلیل از پیشنهاد بازی در آن استقبال کردم.» فیلم پیمان (مجید فهیم‌خواه) با بازی او به‌زودی اکران خواهد شد که فروتن نقش اصلی آن را بر عهده دارد و مثل سریال از یاد رفته (فریدون حسن‌پور) هم‌بازی سپیده خداوردی است.

فرشاد محمدی
فیلم­برداری برلین 7- (رامتین لوافی­پور) را به پایان رساند که پس از آل (بهرام بهرامیان) دومین تجربه‌ی محمدی در فیلم­برداری پروژه­ای خارج از کشور بود: «کار خیلی خوبی بود. می­توانم آن ­را جزو تجربه­های ویژه­ام بخوانم. یک­سوم گروه ایرانی بودند و بقیه از ملیت­های مختلف که هر کدام به شیوه‌ی خودشان کار می­کردند اما با دیگران هماهنگ بودند. نظم آلمانی­ها هم در کار برایم جالب بود.» اخیراً فیلم مردی که گیلاس­هایش را خورد (پیمان حقانی) با تصویربرداری او وارد شبکه‌ی نمایش خانگی شده است: «به نظرم فیلم خوبی­ست و برای من هم تجربه‌ی خاصی بود. برای اولین بار ترکیبی از نگاتیو و دیجیتال را کار کردم. البته شاید پنج درصد از کار نگاتیو باشد اما فیلم‌برداری سیاه­وسفید به شیوه‌ی دیجیتال برایم تجربه‌ی تازه­ای بود.» او فیلم­بردار بانویی از ماه (الهام قره­خانی، مهرتاش مهدوی) هم بود. پروژه­ای به تهیه­کنندگی حمید و مجید آقاگلیان که ظاهراً به­دلیل مشکلات مالی متوقف شده است. محمدی ترجیح می­دهد درباره‌ی این فیلم حرفی نزد. او فیلم­های فرزندخوانده (وحید نیکخواه­آزاد) و یک سطر واقعیت (علی وزیریان) را در نوبت نمایش دارد و در فهرست فیلم­های به نمایش درنیامده هم گزارش یک جشن و کوچه­ملی را فیلم­برداری کرده که اولی توقیف شده و اکران دومی هم فعلاً معلوم نیست.

منوچهر هادی

سریال خداحافظ بچه در بین مجموعه­های مناسبتی ماه رمضان، توانست نگاه­های بیش­تری را به خود جلب کند. پیش از ماه رمضان هم در خبرها آمده بود که فیلمی از منوچهر هادی با نام دنیای پرامید برای دریافت پروانه‌ی نمایش ارائه شده است. کسی دقیقاً نمی­دانست هادی این فیلم را کی ساخته: «این یک تله­فیلم بود به نام گوهر. نمی­دانم آقایان کی نام فیلم را به دنیای پرامید تغییر دادند و آن را به فیلم سینمایی تبدیل کردند. به هر حال من این فیلم را برای تلویزیون و با معیارهای این رسانه ساخته­ام.» در جشنواره‌ی سی­ام، فیلم یکی می­خواد باهات حرف بزنه مورد توجه منتقدان قرار گرفت و باعث شد بسیاری منتظر فیلم­های بعدی این کارگردان باشند. در روزهایی که برای اکران پاییز هر بار فیلم­های متفاوتی اعلام می­شد، چند بار هم نام یکی می‌خواد... به گوش رسید و در نهایت از چهارم آبان به روی پرده رفت. فیلمی که یکتا ناصر برای بازی در آن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن را گرفت. هادی این روزها مشغول فراهم کردن شرایط برای ساخت فیلم سومش است که موفقیتش می­تواند او را در گروه کم­شمار کارگردانانی قراردهد که کارنامه­اش بدون نوسان روند رو به­ رشدی داشته است.