اتفاق‌های خوب در راهند

آرش مجیدی با آن چهره و رفتار آرام و خونسرد نمونه‌ی جالبی از بازیگرانی است كه با كم‌ترین میزان نمایش احساسات و عواطف نقش‌شان را خوددارانه و با كنترل ایفا می‌كنند. او با این‌كه برای مخاطبان تلویزیون بازیگری بسیار آشناست اما در سینما چندان پركار نبوده و فاصله‌ی بین نخستین حضور جدی‌اش در شوكران (بهروز افخمی) تا چهارمین فیلمش سربه‌مهر به حدود بیست سال می‌رسد. با این حال بازی خوب و دل‌پذیرش در همین فیلم بهانه‌ی كافی را برای این گپ گوتاه فراهم می‌كند.

شما جزو بازیگران تحصیل‌كرده‌ی رشته‌ی سینما هستید. فكر می‌كنید مسیر آكادمیك برای رسیدن به موفقیت حرفه‌ای مسیر سرراست‌تری است؟
دغدغه‌ام از ابتدا هنرهای دراماتیک بود و انتخاب رشته­‌ی ادبیات نمایشی این فرصت را به من داد تا فعالیت هنری­‌ام را به صورت حرفه­‌ای شروع کنم. علاقه­‌ای به تحصیل در رشته بازیگری نداشتم چون معتقدم بازیگری تجربه است و در طول زمان به دست می‌آید؛ فرقی نمی‌كند چه میزان دانش آكادمیك پشتوانه‌ی بازیگر باشد، تا زمانی كه تجربه‌ی عملی وجود نداشته باشد معلومات تئوریك به كار نمی‌آید. من کارم را در پروژه‌های دانشجویی دانشگاه شروع کردم. اما کار حرفه‌­ای‌ام با بهروز افخمی آغاز شد. در آن‌جا متوجه تفاوت درس دانشگاهی با محیط حرفه‌­ای شدم و برای پیشرفت در کارم، به دستیاری روی آوردم. پس از آن در کاری با بهروز افخمی دستیار برنامه­‌ریز بودم و با پریسا بخت­‌آور همکاری داشتم و در نهایت، مسیرم را با بازیگری ادامه دادم.
در سال‌های گذشته تقریباً همیشه پركار بوده‌اید، اما نه در سینما یا تئاتر. فكر می‌كنید چه عاملی باعث شده در پروژه‌های تلویزیونی حضور بیش‌تری داشته باشید؟
من انتخاب‌های زیادی دارم و می‌توانم نقش‌های مختلف را ایفا کنم ولی کار تلویزیونی را چون محل آزمون‌و‌خطاست، دوست دارم. شنیده‌­ام که من را بازیگر تلویزیونی خطاب می­‌کنند، اما به این نوع خط‌كشی‌ها معتقد نیستم. همیشه سعی می­‌کنم انتخاب­‌هایم درست باشد و نقش­‌های متفاوتی را تجربه کنم. شروع فعالیت حرفه­‌ای من در سینما بود اما پیشنهادهایم مطابق با سلیقه و فضای ذهنی‌ام نبود و به همین دلیل خیلی از نقش‌ها را نپذیرفتم. در سینما فرصت تجربه کردن ندارید و باید هر چه آموخته­‌اید به کار ببرید. از طرفی بازی در تئاتر هم فراغت و فرصت می‌خواهد و تعدد پروژه‌های تلویزیونی این مجال را به من نداد كه در تئاتر حضور پررنگی داشته باشم. در كل تفاوت زیادی بین تئاتر، تلویزیون و سینما نمی­‌بینم. بازیگری یک جوهره­‌ی اصلی دارد که در هر یک از این سه قاب آن را نمایش می­‌دهیم. نمی­‌توان کار بازیگران سینمایی را ارزشمندتر از بازی تئاتری‌ها دانست. چه بسا بازیگران تئاتر، تواناتر از سوپراستارهای سینما هستند.
از مجموعه‌ی بازی‌های شما می‌توان این طور برداشت كرد كه در قالب مشخصی راحت‌تر هستید و تلاشی برای ساختن كاراكترهای خاص و متفاوت نمی‌كنید. به نظر می­‌رسد به‌سختی از پرسونای همیشگی خود بیرون می‌‌آیید یا شاید برای اجرای نقش‌های متفاوت، ریسک‌پذیر نیستید.
در سینما و تلویزیون ما خطری به نام تکرار نقش وجود دارد. مخاطب، بازیگر را در یک نقش می­‌پذیرد و از آن نقش به بعد شما پیشنهاد متفاوتی نخواهید داشت. البته هرجا فرصت و زمینه‌ای برای تنوع دادن به نقش پیدا كرده‌ام تلاشم بر این بوده كه بازی متفاوتی ارائه دهم، اما این گونه فرصت‌ها زیاد در اختیار بازیگران قرار نمی‌گیرد. مثلاً من در سریال طنز پربازیگری به نام من یک مستأجرم (پریسا بخت­آور) نقش یك شخصیت روستایی با خلق‌وخوی خاص را بازی كردم كه بازتاب‌های مثبتی هم داشت، اما چون حس كردم بازیگر نقش‌های كمدی نیستم، ادامه ندادم. راستش تا این‌جا همواره تلاش کرده­‌ام نقش­‌های متفاوتی را اجرا کنم اما در نهایت تصمیم با مخاطب است. من تفاوت زیادی بین نقش پلیس رستگاران و عادل زیر هشت می­‌بینم و این روزها هم مشغول اجرای نقش منفی پیچیده­ای در سریال فریبرز عرب­‌نیا هستم. اما اگر این طور به نظر می‌رسد كه نقش‌هایم مشابهت‌هایی دارد شاید به ویژگی‌های تغییرناپذیری برگردد كه هر بازیگری دارد.
فكر نمی‌كنید بخشی از این عدم تنوع به روحیه‌ی خودتان برگردد؟ به عنوان بازیگر چه‌قدر اهل ریسک کردن هستید؟
بعد از بازی در هر سریال، پیشنهادهای مشابه زیادی داشته­‌ام اما با اجرای نقش تکراری مخالفت کردم و منتظر تجربه­‌های جدید و متفاوت شدم. فکر می­‌کنم در کارم ریسک­‌پذیرم چون اگر غیر از این بود فریبرعرب­‌نیا که من بعد از شوکران هیچ ارتباطی با او نداشتم، برای نقش منفی کارش، به یاد من نمی­‌افتاد. من همیشه این نگرانی را دارم که ممکن است این آخرین نقشم در تلویزیون یا سینما باشد و به همین دلیل با تمام انرژی به ایفای نقش می‌­پردازم. بسیاری را دیده­‌ام که در اوج کناره‌گیری می‌کنند. ممکن است به دلایل شخصی، روزی نخواهم بازیگری را ادامه دهم. به همین دلیل تنها دغدغه‌ام اجرای درست نقش‌هایم است.
در حال حاضر به جز سریال عرب­‌نیا، به کار دیگری مشغولید؟
به جز این سریال، در پروژه­‌ی هشت قسمتی کیمیا هم ایفای نقش می­‌کنم. از شروع این پروژه حدود یک ماه می­‌گذرد و من به زودی به گروه ملحق می­‌شوم.
سر‌به‌مهر چهارمین فیلم سینمایی و شاید اولین حضور جدی شما در سینما است. فكر نمی‌كنید این اتفاق كمی دیر افتاده است؟
قبل از سر به مهر در فیلم جنگی یوسف هور (علی‌اصغر شادروان) ایفای نقش کردم که سال گذشته به جشنواره نرسید و در واقع اولین حضور جدی من در آن فیلم بود که سرنوشتش مشخص نیست.
از همکاری‌تان با هادی مقدم‌دوست و بازی در نقش مقابل لیلا حاتمی در سربه‌مهر توضیح دهید.
آشنایی من با مقدم­‌دوست مربوط به سریال وضعیت سفید بود. فیلم­برداری سر‌به‌مهر از دی ماه شروع شد اما اواخر فروردین با من تماس گرفته شد و فیلم‌نامه در اختیارم قرار گرفت. در این مدت فیلم­برداری چند هفته به تأخیر افتاد و من در زمان همکاری با این گروه، کاری را نپذیرفتم.
به نظر می­‌رسد، در سر‌به‌مهر استفاده مناسبی از ویژگی‌های شما شده است. شخصیت شما در فیلم آرامش و وقاری دارد كه دقیقاً با خصوصیات نقش مطابقت دارد.
در ابتدا، کل فیلم‌نامه و بعد خود نقش را دوست داشتم. برای من عوامل سازنده‌ی فیلم و همکاری با خانم لیلا حاتمی بسیار مهم بود. برای کسی که بیش‌ترین فعالیتش در تلویزیون است و در سینما کم­‌کار بوده، بازی مقابل کسی که به نظر من، از بهترین بازیگران زن سینمای ایران است، بسیار مهم بود. برای محک زدن و استفاده از تجربیاتم در تلویزیون، زمان مناسبی بود و مجموع این اتفاقات و دلایل باعث شد تا این نقش را بپذیرم.
فکر می­‌کنید نقش شما در سر‌به‌مهر چه‌قدر می‌­تواند به حضور پررنگ‌ترتان در سینما کمک کند؟
زیاد به جنبه‌ی مطرح شدن در سینما فکر نمی‌­کنم، گرچه به هر حال موفقیت در این عرصه برای هر بازیگری افتخار است. من این نقش را بازی کردم چون با آن ارتباط خوبی برقرار کردم و امیدوارم مورد توجه قرار بگیرد چون نقشم را دوست دارم و گروه سازنده، گروه خوبی است. اگر مخاطب با نقشم ارتباط برقرار کند اتفاقات خوب به آرامی برای من در راه است.