چشم‌انداز ۴۸۱
«امروز» نماینده‌ی سینمای ایران در هشتادوهفتمین دوره‌ی رقابت‌های اسکار: نوبت به میرکریمی رسید
پخش بین‌المللی امروز را کمپانی فرانسوی «دریم لب» بر عهده دارد. این کمپانی با سینمای ایران بیگانه نیست و پیش‌تر درباره‌ی الی... را عرضه‌ی جهانی کرده و پخش بین‌المللی فیلم اسکاری عشق (میشاییل هانکه) هم با این کمپانی معتبر بوده است. حضور دریم لب در کنار فیلم میرکریمی امتیازی است که سایر تولیدات سینمای ایران برای حضور در هشتادوهفتمین دوره‌ی اسکار ندارند اما زمانی که جدایی... اسکار گرفت، بسیاری این نکته را مطرح کردند که دریم لب قدرت یا اراده‌ی عرضه‌ی درست درباره‌ی الی... را نداشته و...
برای زاون قوکاسیان که در وین روی تخت بیمارستان است:
بیا دیگر زاون
احمد طالبی‌نژاد: زاون، کجایی؟ خیلی وقت است منتظرت هستیم. با رحیم اخوت، احمد بیگدلی، موسی اکرمی، علی خدایی، رضا مهیمن، اکبر خواجویی، پرویز حسن‌پور، حسین سیاح، اکبر خامین، منصور و ناصر کوشان، مدت‌هاست دور همان میز همیشگی نشسته‌ایم به انتظارت. آن قدر دیر کردی که منصور کوشان حوصله‌اش سررفت و بی‌خداحافظی گذاشت رفت. پدرت مثل همیشه با اخم‌وتخم پشت پیشخوان سرگرم کار است و سرش حسابی شلوغ. لابد دارد غر می‌زند که...
دیده‌بان: یکی از بزرگان اهل تمیز...
شاهین شجری‌کهن: در اواخر قرن گذشته‌ی هجری شمسی وقوع انقلاب مشروطه بزرگ‌ترین اتفاق اجتماعی و سیاسی دوران بود که نظیرش از چند قرن پیش رخ نداده بود و تقریباً همه‌ی ارکان زندگی اجتماعی و فردی ایرانی‌ها را زیرورو کرد. در سال‌های پس از آن، به‌خصوص در دوره‌ی استبداد صغیر که سرکشی و تفرعن محمدعلی شاه چاره‌ای برای مشروطه‌خواهان نگذاشت جز ورود مسلحانه به تهران، آداب و عادت‌ها و حتی فرهنگ مصطلحات عامه‌ی مردم در حال تغییر بود. همان طور که سبک زندگی و شیوه‌ی رفتار و گفت‌وگوی مردم عوض می‌شد، شوخی‌ها و ضرب‌المثل‌ها و تکیه‌کلام‌های‌شان هم تغییر می‌کرد. تا پیش از ورود دسته‌های مسلحی از آذربایجان، خراسان، قزوین، گیلان و سایر نقاط به تهران، پایه‌ی شوخی و هزل بر کفر و ایمان بود و پس از آن جایش را به افتراهای جنسی و قومیتی داد...
گزارش یک سفر ناکام به جشنواره‌ی کودک اصفهان: اتفاق خودش می‌افتد
پوریا ذوالفقاری: قرار است از طرف مجله به همراه یکی از همکاران به جشنواره‌ی کودک بروم. افتتاحیه جمعه بعدازظهر است. الان چهارشنبه است و خبری از وضعیت پرواز نیست. ته دلم امیدوارم پنج‌شنبه تماس بگیرند و ساعت پرواز را اطلاع دهند. کمی عجیب است که این اتفاق 24 ساعت قبل بیفتد و نه زودتر. ولی باز هم خیالی نیست. ساعت شش بعدازظهر محض کنجکاوی با روابط عمومی جشنواره تماس می‌گیرم. می‌فهمم نه جمعه که پنج‌شنبه ساعت سه و پنجاه دقیقه‌ی بعدازظهر باید بپرم! یعنی کم‌تر از 24 ساعت بعد. همکارم هم قرار است یک روز بعد از من به اصفهان پرواز کند...
در تلویزیون: ایستگاه آخر
احسان ناظم‌بکایی: نیمه‌ی آبان، دوران ده‌ساله‌ی مدیریت عزت‌الله ضرغامی بر سازمان صداوسیما به پایان می‌رسد. به این ترتیب، مهر آخرین ماه کاملی بود که او و همکارانش، مدیریت بزرگ‌ترین رسانه‌ی کشور را در اختیار داشتند. در ماهی که گذشت خبرهای پی‌درپی از ادامه‌ی ساخت سریال‌های گوناگون مانند معمای شاه، کیمیا و حتی آغاز ساخت سریال اتاق عمل مهران مدیری به صورت وسیع منتشر شد و حتی زمان پخش آن‌ها در زمستان 93 و بهار 94 اعلام شد؛ مانور رسانه‌ای گسترده برای نمایش انجام فعالیت در روزهای آخر و...
مستندسازی صنعتی، آری یا نه؟: واردات راحت‌تر و بی‌دردسرتر است!
محمدسعید محصصی: سال‌هاست که مستندسازی صنعتی به عنوان یکی از شاخه‌های سینمای مستند در کشور ما شناخته شده و جا افتاده است. از سوی دیگر تلویزیون به عنوان متولی اصلی سینمای مستند به رسمیت شناخته شده است. با جمع کردن این دو، به حسب قاعده به این نتیجه می‌رسیم که لابد مکان اصلی نمایش مستندهای صنعتی هم باید تلویزیون کشور باشد. اما «خود غلط بود آن‌چه می‌پنداشتیم!»...
«تریستانا»ی بونوئل چه‌گونه ترجمه و دوبله شد؟: جذابیت پنهان ترجمه‌ی سه‌جانبه‌ی فیلم
پرویز نوری: روبیک دماوند از بهترین مسئولان استودیوهای دوبلاژ و امور فنی روی دوبله‌ی فیلم‌های خارجی بود و کار او روی دوبله‌ی اشک‌ها و لبخندها فراموش‌نشدنی و ماندگار است. به هر حال در استودیو دماوند دانستم فیلمی که صحبتش شد تریستانای لوییس بونوئل است؛ فیلم مهمی که همه جا با تحسین منتقدان و محافل عمده‌ی هنری و سینمایی روبه‌رو شده است. روبیک برایم توضیح داد که متأسفانه این فیلم بدون هیچ فیلم‌نامه یا «دیالوگ‌لیست» است که...
کالبدشکافی فیلم‌سازی نامتعارف با شخصیتی بسیار خاص: ترس‌ها، وسواس‌ها و جنجال‌های یک فیلمساز
لارس فون تریر فیلم‌سازی است که چه آثار و سبک کارش را دوست داشته باشیم و چه نه، به هر حال نمی‌توانیم خاص بودن و بدیع بودن کارش را انکار کنیم. واقعیت این است که کارنامه‌ی او شامل فیلم‌هایی است که، خوب یا بد، شبیه ندارند. او علاوه بر آثارش شخصیت منحصربه‌فردی نیز دارد و در طول این سال‌ها رفتارها و گفتارهای عجیب‌وغریبی از او دیده و شنیده شده که گاهی بسیار جنجالی و رسوایی‌برانگیز هم شده است....
نشانه‌ها در تقابل با سابقه‌ها: آیا «میان‌ستاره‌ای» موفق به شکستن طلسم اسکار خواهد شد؟
اگر به هر دلیلِ درک‌ناپذیری درباره‌ی ارزش‌های فیلم جدید کریستوفر نولان، میان‌ستاره‌ای، کوچک‌ترین تردیدی داشته‌‌اید با تماشای آنونس جدید این فیلم قطعاً آخرین بقایای این تردید هم از وجودتان خواهد رفت. همه چیز در این تریلر حکایت از ساخته شدن اثری استثنایی میدهد و تماشای آن، شور و التهاب عاشقان سینما، به‌خصوص سینمای علمی‌خیالی، را برای تماشای این فیلم بیش از پیش می‌کند...
نمایش فیلم جدید پل تامس اندرسن: علایق، الهام‌ها و اشک‌ها
پل تامس اندرسن یکی از چهره‌های استثنایی و بزرگ سینمای معاصر است که در حالی که تنها 27 سال داشت با دومین اثرش، فیلم درخشان شب‌های عیاشی، خودش را به عنوان یکی از بااستعدادترین فیلم‌سازان جوان تثبیت کرد. او در 44 سالگی کارنامه‌ی حرفه‌ای خیره‌کننده‌ای دارد و در واقع همه‌ی فیلم‌هایی که تا کنون از او به نمایش عمومی درآمده با استقبال پرشور منتقدان مواجه شده و...
طبیب (فیلیپ استولزل): ملغمه
مهرزاد دانش: در مورد فیلم طبیب می‌توان فهرستی طولانی از اشتباه‌های فاحش تنظیم کرد که در آن‌ها، واقعیت‌های مربوط به ایران و ایرانی به شکل نادرستی ترسیم شده‌اند. بر خلاف ادعای فیلم، ابن سینا خودکشی نکرد و نه در اصفهان بلکه در همدان درگذشت، در زمانه‌ی ابن سینا اقلیت‌های دینی مورد تأیید اسلام با سختگیری‌های مهلک مواجه نبودند، نام هیچ فرد انگلیسی‌ای در فهرست شاگردان ابن سینا ذکر نشده و...
دیو و دلبر (کریستوف گان): قصه‌ی وقت خواب
آرامه اعتمادی: تازه‌ترین اقتباس سینمایی از افسانه‌ی مشهور دیو و دلبر فیلمی است خوش‌رنگ‌ولعاب و سرشار از جزییات بصری که همه چیز دارد جز داستان پرکشش. کارگردانی کریستوف گان فرانسوی از جهاتی یادآور شیوه‌ی فیلم‌سازی پیتر جکسن است. گان هم مثل جکسن، جهانی خلق می‌کند با ویژگی‌های منحصربه‌فرد و تصویرهای خیال‌انگیز که هر یک از شخصیت‌ها و حتی اشیا در آن هویتی اصیل دارند...
لبه‌ی فردا (داگ لیمن): زندگی کن، بمیر، تکرار کن
هومن داودی: در مواجهه با فیلمی از جنس و با مشخصات لبه‌ی فردا، انتظار حداقلی این است که با فیلمی خوش‌ریتم و سرگرم‌کننده روبه‌رو شویم با داستانی جذاب و درگیرکننده. خوش‌بختانه فیلم جدید داگ لیمن نه‌تنها از ابتدا تا انتها به این انتظار، مقتدرانه پاسخ میدهد، بلکه چند قدم هم پیش‌تر برمی‌دارد. هوشمندی تنیده‌شده در فیلم‌نامه و جزییات به‌دقت مهندسی‌شده‌ی بنیان‌ها و گره‌های دراماتیکش کاملاً غافل‌گیرکننده و...
پسر کو ندارد نشان از پدر (هیروکازو کوریدا): بیداری رؤیاها
هوشنگ گلمکانی: رویدادی که می‌تواند در زندگی هر خانواده‌ای یک زمین‌لرزه‌ی اساسی ایجاد کند و حاصلش فیلمی دراماتیک، پر از نوسان‌های روانی و عاطفی باشد، تبدیل شده به فیلمی ملایم و به‌اصطلاح cool که از جنبه‌ای یادآور برخی از الگوهای سینمای ایران است که در خارج از ایران نیز طرفداران بسیار دارد و تا سال‌ها محبوب جشنواره‌های جهانی بود، اما البته چنین رویکردی در فیلم‌های ایرانی بیش‌تر در مواردی انتخاب می‌شود که خود موضوع این قدر ملتهب نباشد...
فیلم لگویی (فیل لُرد، کریستوفر میلر): «خونه‌سازی» قهرمان در دنیای باشکوه نو
علیرضا حسن‌خانی: فیلم لگویی قصه‌ی چندان جدیدی ندارد. ماجرا همان مبارزه‌ی همیشگی نظام سرمایه‌داری و سوسیالیسم است. مکتب‌های کمونیستی با شعار عدالت همواره تلاش برای کنترل همه چیز و یکسان کردن انسان‌ها داشته‌اند و نظام سرمایه‌داری با دیدی اومانیستی به دنبال ارتقای جنبه‌های انسانیِ فرد در جامعه است. اِمِت کارگر ساختمانی معمولی‌ای است که در زندگی روزمره غرق شده. او جزوی از جامعه‌ای است که تمام فعالیت‌های رقت‌انگیز روزمره را...
یک فیلم، یک ترانه: روزگاری که با هم داشتیم
وازریک درساهاکیان: ترانه‌ی «روزگاری را که با هم داشتیم» را باربارا استرایسند در 1973 برای فیلمی به همین نام (The Way We Were) به کارگردانی سیدنی پولاک خواند و بی‌درنگ در صدر جدول صفحه‌های پرفروش آمریکا قرار گرفت و مدت‌ها این مقام را حفظ کرد. این فیلم با عنوان روزهای خوب زندگی در ایران به نمایش درآمد و در برخی منابع هم عنوان را «آن طور که بودیم» ترجمه کرده‌اند. شعر ترانه را زن و شوهری به نام آلن و مریلین برگمن نوشته بودند و موسیقی آن را ماروین هَملیش ساخت که...
فراخوانی (جیسن استون): آرامش پیش از طوفان
مهرزاد دانش: فیلم، بر خلاف دقتی که روی شخصیت پلیس داشته، چندان روی شخصیت قاتل کار نکرده است. بر خلاف قاتل زنجیره‌ای فیلمی هم‌چون هفت، که ابهت و وزن شخصیتی‌اش به رغم حضور در صرفاً چند سکانس پایانی، بر کلیت متن سایه‌ای سنگین افکنده بود، در این‌جا با وجود حضور فیزیکی پررنگ‌تر قاتل، و حتی ابهام‌افکنی در فصل مواجهه با دختربچه‌ی مبتلا به صرع، موازنه‌ی شخصیتی‌ای با طرف دیگر ماجرا یعنی دستگاه پلیس برقرار نمی‌شود...
مردان ایکس: روزهای آینده‌ای سپری‌شده (برایان سینگر): بازگشت به دِیر کهن و متروک
شهزاد رحمتی: بزرگ‌ترین آثار علمی‌خیالی تاریخ سینما فارغ از زمان و مکان برگزیده‌شان که می‌تواند آینده‌ای بسیار دور و کهکشان‌هایی دست‌نیافتنی باشد، به حساس‌ترین و مهم‌ترین مسائل روز دنیا نقب می‌زنند. اما مردان ایکس‌ها حتی از این حد هم فراتر می‌روند چون درون‌مایه‌ی اصلی این مجموعه آثار نه‌فقط موضوع امروز بلکه موضوعی به عمر و قدمت حضور انسان بر کره‌ی زمین است که نه‌فقط در دوره‌های تاریخی مختلف بلکه در گستره‌های جغرافیایی گوناگون نیز همان اهمیت و حساسیت اغلب مشکل‌آفرین را داشته و...
نگاهی به سریال «کارآگاه حقیقی»: جغرافیای هلاکت و شکنجه
آرمین ابراهیمی: یکی از شاخص‌ترین استراتژی‌های سریال کارآگاه حقیقی (True Detective) پنهان‌کاری است. پنهان‌کاری در سطح روابط شخصیت‌های اصلی، در رابطه‌ی بین آن‌ها و آدم‌های فرعی که ماهیتی غیرمنتظره دارند و گاه جهت روایت را نیز عوض می‌کنند، در بافت قصه‌گویی به عنوان فکر پیش‌برنده که چنین معماری باشکوهِ درهم‌‌‌تنیده‌ای بدون آن ممکن نبود، در جریان اطلاعات‌دهی هر رفت‌وبرگشت زمانی که شاکله‌ی روایی کل سریال است، و...
مباحث تئوریک: تأملی بر قرارداد متن و فاصله‌گذاری: بازی گربه و بی‌سیم
رضا کاظمی: هرگز آزرده یا مضطرب نمی‌شویم چون می‌دانیم (یعنی قرارداد متن را باور داریم) که هیچ‌یک از این ضربه‌های شدید جسمانی موجب مرگ یا حتی نقص عضو گربه و موش نمی‌شوند. با سررسیدن سکانس بعدی دوباره هر دو را صحیح و سالم و دست‌بالا با کمی باندپیچی می‌بینیم و منتظر می‌شویم تا سرحال و قبراق در قسمت‌های بعدی به سراغ‌مان بیایند...
سی‌وهشتمین جشنواره‌ی انیمیشن اتاو: دیزنی و دیگران
رامین صادق‌‌خانجانی: ستاره‌ی جشنواره‌ی امسال کسی نبود جز عمو والت افسانه‌ای دنیای انیمیشن و کمپانی غول‌آسایش. البته دیزنی همیشه جایگاه و برنامه‌های ثابت خود را در این مهم‌ترین رویداد انیمیشن آمریکای شمالی داشته، اما در غیاب چهره‌های پیش‌کسوت انیمیشن مستقل و تجربی، امسال این کمپانی خاطره‌ساز تمام کودکان بود که بیش از سال‌های دیگر نام خود را در جشنواره به رخ می‌کشید. در کنار نمایش جدیدترین اثر کوتاه دیزنی - این بار سور (پاتریک آزبرن) - به سیاق هر سال رویدادی که بسیار تبلیغ شد نمایش مجدد فیلم حالا...
گزارش بیست‌وهشتمین جشنوارۀ Il Cinema Ritrovato (بولونیای ایتالیا): مثل یکی از خواب‌های تروفو
احسان خوش‌بخت: شبحِ جوانِ صدسالۀ هانری:پیاتزا پازولینی. حیاطی در محاصره‌ی سالن‌های سینما، موزه، کتابخانه و ستاد فرماندهی سینه‌فیلیای امروز، چینه‌تِکا بولونیا در دل شهری که پیرپائولو پازولینی در آن به دنیا آمد. هنوز هم روی دیوارهای شهر به جای چه گوارا یا باب مارلی صورت مکعب-مستطیلی پازولینی را مثل کد رمزی از دنیای زیرزمینی نقاشی می‌کنند. فکر این‌که کسانی در نیمه‌های شب، دور از چشم پلیس و رهگذران، این پازولینی‌های شابلونی سیاه‌وسفید را روی دیوارهای قهوه‌ای و...
روایت‌های سینمایی چه‌گونه نظام‌های معنایی خود را پدید می‌آورند؟: رمزها و قراردادها
حمیدرضا مدقق: روایت (هم در فیلم و هم در متون دیگر) را می‌توان سلسله‌ای از رویدادها (کنش‌ها و اتفاق‌های بازنمایی‌شده) تعریف کرد که در یک یا چند صحنه رخ می‌دهند. روایت ممکن است واقعی یا خیالی یا آمیزه‌ای از هر دو باشد و ممکن است منطبق با ترتیب توالی زمانی باشد یا نباشد. به نظر سوزان هیوارد نیز روایت، نقل رویدادهای واقعی یا خیالی است و کارکرد سینمای روایی، داستان‌‌گویی است و نه توصیف، که...
درگذشتگان: ریچارد آتن‌بورو
بهروز دانشفر: ریچارد آتن‌بورو علاوه بر دو عنوان دیگر، در 1976 لقب «سِر» گرفت. او علاوه بر فعالیت‌های اجتماعی گوناگون، ریاست شماری از نهادهای فرهنگی و اجتماعی، از جمله ریاست آکادمی هنرهای نمایشی، بفتا، بنیاد گاندی، مدرسه‌ی ملی فیلم و تلویزیون بریتانیا را به عهده داشت. او از 1945 با شیلا سیم بازیگر انگلیسی ازدواج کرد که صاحب سه فرزند شدند و زندگی مشترک‌شان تا زمان مرگ آتن‌بورو در 24 اوت 2014 در نورث‌وود لندن، پایدار ماند...
پرفروش‌های ژاپنی: انیمیشن بساز، می‌فروشه!
هوشنگ راستی: می‌گویند حدس زدن این که چه فیلمی در ایران پرفروش می‌شود به دلیل اخلاق و سلیقۀ متغیر و غیرقابل‌پیش‌بینی ایرانی‌ها کار دشواری است. برعکس ایران این امر در ژاپن کار بسیار ساده‌ای است. انیمیشن‌ها و هم‌چنین فیلم‌هایی که بر اساس سریال‌ها یا به قول این‌ها درام‌های تلویزیونی ساخته می‌شوند، چون از قبل تماشاگر حاضر و آمادۀ خودشان را دارند فروش‌شان تضمین‌شده است. در بین یازده فیلم پرفروش سال 2013 پنج‌تای آن‌ها بر اساس انیمیشن‌های تلویزیونی و دوتا بر اساس درام‌های تلویزیونی ژاپنی ساخته شده‌اند...
تماشاگر: «ایدا»: پاول پاولیکوفسکی: ارتفاع متروک: درک یک سقوط
ایرج کریمی: دو سالی در انتظار این فیلم بودیم. خودم را می‌گویم. خصوصیتی از فیلم که پاولیکوفسکی در گفت‌وگویی از آن حرف زده بود من را مشتاق دیدنش ساخته بود: انتخاب هِدروم‌های نامتعارف در نماها. ما هدروم را در فیلم‌ها نمی‌بینیم مگر آن‌که فضای بالای سر سوژه یا خیلی بسته و محدود یا برعکس بیش‌تر از حدود متعارف باز و گشوده باشد. آیا هدروم گشوده و فراخ احساس انبساط و رهایی را به ما میدهد؟ این سؤال پاسخ قطعی ندارد. پاسخ آن در ایدا (2013) - یا به قول انگلیسی‌زبان‌ها آیدا - هم پیچیده است.
نقد: آتش‌بس2(تهمینه میلانی ): آتش‌بس موقت
آنتونیا شرکا: مشکلی که در آتش‌بس‌هاوجود دارد، حضور یک روان‌شناس (آتیلا پسیانی) است که نقش مشاور زوج فیلم را بازی می‌کند ولی گویی کلاس درس می‌گذارد و به پند و نصیحت مستقیم می‌پردازد. در قسمت اول، فیلم در واقع دوپاره می‌شد: دعوا و درگیری زوج و سپس رجوع به روان‌شناس و کشف کودکِ درون و خودسازی...
آتش‌بس میلانی به خودش
مصطفی جلالی‌فخر: آتش‌بس2 در حد یک فستفود است که با ادویه‌ی زیاد، بامزه هم هست. اگر زنان قبلی فقط می‌دویدند و درست یا غلط، به نبرد با مردهای روبه‌رو مشغول بودند، ترانه‌ی این فیلم ترجیح میدهد در هر فصل، یک دست لباس تازه و خوش‌رنگ بپوشد و بیش‌تر با مردش کلنجار برود و به کمک کارگردان، پیروز دائمی هم باشد و لذت ببرد...
گفتوگو با تهمینه میلانی: هنوز حرفی برای گفتن دارم
گفتوگو کننده: جواد طوسی – میلانی: ما مطمئن بودیم که تماشگر از هر طبقه ای با مسائل این زوج همدلی خواهد کرد. آماری که از فروش فیلم در بالای شهر و پایین شهر به دست آمده نشانگر همین اصل است. خسرو و ترانه مرفه نیستند، بلکه خوش ذوق و خوش سلیقه اند. فراموش نکنید خانه آن‌ها قسطی خریداری شده و اتومبیل هردو مطابق با قشر تحصیلکرده‌ی طبقه‌ی متوسط است و گرانقیمت نیست. در ضمن قرار نیست ما با یک فیلم به همۀ مردم ایران پاسخ نداشته‌های‌شان را بدهیم و...
خانوم (تینا پاکروان): در مرحله‌ی «خانم» بودن
مهرزاد دانش: خانوم فیلم محترمی است؛ یعنی مخاطبش را آزار نمی‌دهد و آن قدر کشش دارد که تماشاگر تا پایان همراهی‌اش کند. قاب‌بندی‌ها و میزانسن‌ها متعارف است، و این‌که قصه‌ی مشترک سه زن مختلف از طبقات متفاوت اجتماعی با محوریت تلاش برای بقا و استحکام خانواده را حکایت می‌کند، روندی کم‌وبیش باثبات دارد. شاید برای یک فیلم اول...
سه فداکار
نیما عباس‌پور: خانوم فیلمی‌ست درباره‌ی فداکاری؛ داستان سه زن ایرانی که فارغ از جایگاه طبقاتی و سطح خود، فداکارانه بار زندگی را به دوش می‌کشند و در برابر سختی‌های آن ایستادگی می‌کنند. خانوم فیلمی‌ست در ستایش زن ایرانی. ناهید (شقایق فراهانی) زنی از قشر ثروتمند، یلدا (اندیشه فولادوند) زنی هنرمند و متعلق به طبقه‌ی متوسط و طوبا (پانته‌آ پناهی‌ها) زنی فقیر و زحمتکش، هر یک...
شناسه‌های واقعی زنانه
ریحانه عابدنیا: خانوم تلاش محترمی‌ست برای قاب گرفتن زنانی که در دل همین جامعه زندگی می‌کنند و شناسۀ آن‌ها، ذات زنانه‌شان است؛ آن‌هایی که گمان نمی‌کنند دل‌بستگی و وابستگی به مردهای‌شان، معادل ضعیفه بودن است. سه زن فیلم از سه طبقۀ کاملاً متفاوت، رفتار مشابهی در مواجهه با خانوادۀ خود دارند؛ اثباتی برای همان فرضیه که...
خواب‌زده‌ها (فریدون جیرانی): خواب مشوش یک مشرقیِ مغشوش
مصطفی جلالی‌فخر: خواب‌زده‌ها از همان ابتدا، خشت اول را کج می‌گذارد و گمان می‌کند که طرح نوآورانهای در قصه‌اش دارد؛ این‌که همه، هم‌زمان یک خواب را میبینند. اشکال این نیست که چنین احتمالی واقعاً وجود دارد یا ندارد چون در هر قصهای، هر احتمالی ممکن است، به شرط این‌که در آن ساختار قابل‌گنجاندن و باورپذیر باشد...
رام کردن زن سرکش
هومن داودی: تنها داشته‌ی خواب‌زده‌ها بازیگران کاریزماتیک و کاربلدش است که در شکلی طبیعی و بدون دخالت کارگردان هم راه رفتن و حرف زدن و ارتباط گرفتن‌شان با هم جذاب است. اما در این‌جا مداخله‌ی افراطی کارگردان و تحمیل دغدغه‌هایی بی‌ربط به فضای داستان...
سینمایی که مخاطب خود را گم کرده است: سینمای دولتی و بحران مخاطب
بهزاد عشقی: فارغ از این‌که دوسه فیلم امسال اکران خوبی داشته‌اند، سینمای ایران دچار بحران مخاطب است و اغلب فیلم‌های ایرانی در سالن‌های خلوت و برای صندلی‌های خالی به نمایش درمی‌آیند. به‌راستی چرا مردم رغبتی برای رفتن به سینما از خود نشان نمی‌دهند؟ این سؤال را به شکل معکوس نیز می‌توان طرح کرد. اصلاً چرا مردم باید به تماشای فیلم‌هایی بروند که هیچ جذابیتی برای‌شان ندارند؛ یا...
معرفی و نقد کتاب: صدایی در تاریکی (نیروان غنی‌پور): دوبلورها هنرمند هستند، اما...
اصغر یوسفی‌نژاد: کتاب پنج فصل دارد: «سعی شده در هر کدام از پنج فصل کتاب، به یکی از خصوصیات شخصیتی و حرفه‌ای طهماسب نگاهی انداخته شود تا با سبک و سیاقی از تحلیل، در کنار گفته‌هایی از خود معرفی و آشنایی کامل‌تری شکل بگیرد.»[ص 15] این شیوه به طور مشخص در برابر روشی قرار می‌گیرد که در آن مؤلف برای شناساندن شخصیت مورد نظر به سراغ افراد مختلف می‌رود و...
اعتراف یک ستاره: بیگانه با کتاب
عقیل قیومی: ظاهراً در بین سینماگران، رضا عطاران تنها کتاب‌نخوانی است که هیچ ابایی ندارد از این‌که بگوید اهل مطالعه نیست. استدلالش هم این است که نویسنده‌ها می‌خواهند به نتیجه‌ای برسند تا خواننده ارضا شود و ادامه میدهد که خب این چه کاری‌ست که آدم برایش وقت بگذارد وقتی خودش قادر است با نتیجه‌گیری‌های شخصی‌اش، خود را ارضا کند!... |
