نگاهی به فیلم بی بدن

فیلم بی بدن به کارگردانی مرتضی علیزاده و نویسندگی کاظم دانشی است. فیلم شروع خوبی دارد گرچه صحنه اعدام خوب پرداخت نشده و تنش و تاثیرگذاری لازم را ندارد و مشخص است که بازیگران صحنه را جدی نگرفته‌اند به‌جز نوید پور‌فرج که به‌سرعت سراغ اعدامی می‌رود و او را از بند رها می‌کند.

از نقاط قوت اثر می‌توان به فیلمبرداری، نورپردازی و اصلاح رنگ خوش لعاب کار اشاره کرد که در کنار تدوین خطی و آرام اثر فیلم را پیش می برد. یکی از صحنه‌های خوب، پر احساس که بارعاطفی مناسبی هم دارد جایی است که در آخرین لحظه که می‌خواهند سروش را اعدام کنند و او احساس سرما می‌کند سربازی جورابهایش را در می‌آورد و به او می‌دهد و در انتها وقتی جسد بی‌جان او را در وانت می‌گذارند، همین جورابها نشانه‌ای می‌شود که این پیکر بی‌جان سروش است.

فیلم می توانست بین اینکه ارغوان کشته شده یا فرار یا سفرکرده، مخاطب را در تعلیق نگهدارد و این تعلیق علاوه بر افزودن بر بار دراماتیک اثر، همذات پنداری مخاطب را به‌همراه داشت اما به ‌هرحال سازندگان تصمیم گرفته‌اند تنش دراماتیک چندانی در کار نباشد و با وجود این که منکر تشابه فیلم با جریان واقعی دارند اما به اصل واقعیت و به مستندگونه‌گی واقعه نزدیک‌تر باشند تا یک فیلم دارای اوج و فرود و کشش و عناصر سینمایی.

نکته دیگر حضور سروش صحت در نقش پدر ارغوان، در واقع او یک کارمندساده بی شیله پیله است اما وی با آن ابروهای سیاه و پرپشت نقش را پس می‌زند و لباس بهروز برتن او نمی‌نشیند گرچه تلاش زیادی می‌کند که نقش را درآورد، مثل جایی که او بیاد ارغوان درحضور همسرش کف می‌زند و می‌رقصد انگار قرار بوده این صحنه بار احساسی عاطفی زیادی به‌همراه  داشته باشد اما این اتفاق روی نداده. اگر این صحنه را بهروز در تنهایی و در اتاقی خلوت با دیدن عکس دخترش انجام می‌داد و متاثر و متحول می‌شد بی‌گمان مخاطب نیز با وی همراه، همدل و متاثر می‌شد.

کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:

https://telegram.me/filmmagazine

آدرس اینستاگرام:

https://www.instagram.com/filmmagazine.official

آدرس کانال آپارات:

آپارات | FilmMagazine.official (aparat.com)

[مجله فیلم]