شماره: ۵۶۸ (اسفند ۱۳۹۸)

چشم‌انداز ۵۶۸

شکلات تلخ: گزارش‌های ‌سی‌وهشتمین جشنواره‌ی فیلم فجر
شاهین شجری‌کهن: ... مثل همیشه شمارة بعد از جشنواره، اختصاص دارد به گزارش‌ها و تحلیل فیلم‌های این دوره که در کوتاه‌ترین زمان ممکن بعد از پایان جشنواره تدارک دیده شده است و توجه به آن می‌تواند چشم‌اندازی از وضعیت کلی سینمای ایران در آینده را پیش روی مخاطب قرار دهد. طبیعتاً فیلم‌های حاضر در این دوره، تمام توان سینمای ایران نیست و فیلم‌های بسیاری هستند که دیر یا زود اکران خواهند شد. اما به هر حال مروری بر حال و اوضاع فیلم‌های این دوره، خیلی نکته‌ها را روشن خواهد کرد.

تلخ چون قرابه‌ی زهر...: فیلم‌ها از زاویه‌ی طعم و فضا
هوشنگ گلمکانی: توطئه‌ای در کار نیست. توافقی صورت نگرفته است. خانة سینما بخش‌نامه نکرده. تشکل صنفی فیلم‌نامه‌نویسان و کارگردان‌ها جلسه نگذاشته‌اند که فیلم‌های تلخ بسازند. دستور و تطمیعی هم از خارج نیست. یعنی هیچ دستور و تطمیعی نمی‌تواند منجر به این اشتراک و تفاهم ناگفته شود. این تلخی از دل زندگی ما در این روزگار و این جغرافیا می‌جوشد. اهل سینما هم اهل همین جغرافیا و روزگارند. حتی اگر شماری از آن‌ها در رفاهی باشند که عامه تصور می‌کنند و برخی به همین دلیل ملامت‌شان می‌کنند و کنایه می‌زنند، این تلخی‌ها را می‌بینند...

دوست داشتن از عشق برتر است: درباره‌ی پوست
فرزاد پورخوش
بخت: باورکردنی نیست که بتوان در فیلمی، شمایل کاملی از یک جن را نشان داد و تماشاگر آن را باور کند. اگر بناست حکایتی عاشقانه و تراژیک از باوری بومی و دیرینه به تصویر کشیده شود و با فضا و قصه‌ای امروزی ترکیب شود و به مراسمی آیینی و مذهبی گره بخورد، اگر فضای داستان اقتضا می‌کند تلفن همراه و تلفن ثابت و تلویزیون و رادیو نداشته باشیم اما در عوض موتور و اتومبیل باشد تا بی‌زمان و بی‌مکان بودنِ قصه به ناکجاآباد تعبیر نشود، اگر باید طلسم و خرافه را از مراسم آیینی و اعتقادهای مذهبی تمیز داد و...

نگرشهای متفاوت در مطالبات اجتماعی: واکنش اجتماعی: نشانه‌ها و دیدگاه‌ها
جواد طوسی: با آن که جشنوارة سی‌وهشتم از نظر ارزش‌های کیفی و ساختاریِ آثار به نمایش درآمده یک دورة پربار را شامل نمی‌شد، با این حال ویژگی بارز و قابل‌بحثش، دغدغه‌مندیِ بیش‌تر فیلم‌سازان بود. فیلم‌سازِ سال 98 با اثرش می‌خواهد واکنش اجتماعی داشته باشد، یا مفهومی از دید خودش متعالی را الگوی ارزشی قرار دهد. ایجاد این وجه مشترک در یک دوران فترت، بحث مستقلی را از منظر جامعه‌شناختی می‌طلبد. اما در این‌جا به برخی نشانه‌ها و زاویة دید متفاوت فیلم‌سازانی از این دست می‌پردازم...

نهانههایی برای باران و بلوا: جشنواره‌ی خود را چه‌گونه گذراندید؟
مصطفی جلالیفخر: امسال شاهد تلخ‌ترین جشنوارة فیلم بودیم، نه‌فقط به دلیل حوادث پیش از شروع آن، بلکه به دلیل انبوهی فیلم تلخ و گاه تراژیک که البته تلخی‌شان به معنای ضعف‌شان نبود. مهم‌ترین اشکالی که در فیلم‌های پرشماری مشهود بود، خنثایی، بلاتکلیفی، بی‌سرانجامی، بی‌ربطی و رکود بود. حتی آن‌هایی که ادای جسارت درآورده بودند، رویکردی به‌شدت محافظه‌کار و بی‌خاصیت داشتند. خشم و عصبیت رو به رشد جامعه به فیلم‌ها نیز سرایت کرده بود و حتی در نشست‌های مطبوعاتی پس از فیلم‌ها نیز به‌وفور دیده می‌شد...

سکون و سکوت، پرخاش و شورش: مروری بر چند فیلم مهم
مهرزاد دانش: آتابای پیشرفتی قابل‌ملاحظه در کارنامة نیکی کریمی در مقام کارگردان است که البته بخش مهمی از قوت خود را از فیلم‌نامه‌ای می‌گیرد که با تأنی و حوصله، کاشت‌های به‌جای دراماتیک و موقعیتی را در بستر روایت انجام می‌دهد تا در زمان مناسب در نیمة دوم فیلم، برداشت درست صورت پذیرد. ضرباهنگ، وجوه بصری، و نمودهای شخصیتی فیلم، اگرچه به‌شدت یادآور سبک‌وسیاق فیلم‌های نوری بیلگه جیلان است اما تداعی گرته‌برداری نمی‌کند و اصالت خود را نگه می‌دارد..

ساموراییها و سریر خون!: از گوشه و کنار جشنواره و فیلم‌ها
پوریا ذوالفقاری: جشنواره‌ای که پیش از برگزاری‌اش برخی به‌طعنه آن را جشنوارة «اوج» می‌خواندند، اتفاقاً با قدرت‌نمایی گروهی از سینماگران به پایان رسید که تعلقی به ارگان‌ها نداشتند. بهتاش صناعی‌ها، مجید برزگر، مرتضی فرشباف، برادران ارک و محمدرضا لطفی ثابت کردند برای صحبت از نگاه و سلیقه و رویکرد یک فیلم‌ساز نیاز نیست حتماً صبر کنیم و چند فیلم از او ببینیم. گاه حتی با تماشای یک فیلم می‌توان از جهان یک فیلم‌ساز گفت. اتفاقی که گاه با تماشای ده فیلم از یک فیلم‌ساز جریان اصلی نمی‌افتد!...

ستارههای شب تار: چهره‌های قدرنادیدهآرامه اعتمادی: در جشنواره‌ای متوسط و میانه که فیلم‌ها حال‌وهوای خاکستری داشتند شاید توقع مواردی شگفتی‌آفرین یا کشف‌هایی جدید، زیاده‌خواهی باشد اما امسال هم نورهایی در آسمان ده شب جشنواره سوسو زدند. بر خلاف سال گذشته که جشنواره ستاره‌باران بود، در جشنوارة سی‌وهشتم بیش‌تر آثار متکی بر بازیگران و البته عواملی بودند که نام آن‌ها کم‌تر شنیده شده بود. در بین همین نام‌ها هم افرادی بودند که گرچه سال‌هاست در سینما حضور دارند اما هنوز هم برای تقدیر و تمجید به چشم داوران نمی‌آیند...

پول کثیف: نگاهی به نمایش فساد اقتصادی در فیلم‌های جشنواره
محسن بیگآقا: امسال در فیلم‌های جشنواره در زمینة مسائل اجتماعی و اقتصادی، کم نکته و کنایه ندیدیم و نشنیدیم‌. از اشاره به بازداشت‌ها و بازداشتگاه‌های موقت در لباسشخصی گرفته تا اشاره به وضعیت زندان انفرادی در عنکبوت. علاوه بر این، گاه هنرمندان در نشست‌های مطبوعاتی به منشأ سرمایة فیلم‌ها اشاره داشتند. مثلاً رضا بهبودی در نشست مطبوعاتی تعارض به این نکته اشاره کرد در فیلمی بازی می‌کند که بداند پولش از کجاست، وگرنه ترجیح می‌دهد قناعت پیشه کند و فقط در فیلمی مثل تعارض حضور داشته باشد که سرمایة آن شفاف است...

پرسه و خلسه: نگاهی به فیلم‌های مهم جشنواره با تمرکز بر فرم بصری
محسن جعفریراد: در جشنواره‌ای که بیش‌تر به «چه گفتن» پرداخته بودند تا «چه‌گونه گفتن» با نگاهی به فرم بصری فیلم‌ها، می‌توان بهتر به این سؤال پاسخ داد که فیلم‌سازان ما تا چه حد نگاهی محتوامحور دارند و تا چه حد فرم و ساختار برای‌شان در اولویت است. در این متن سعی شده به فیلم‌برداری فیلم‌های مهم جشنوارة امسال توجه شود. هرچند طبیعی‌ست فیلم‌های دیگری هم هستند که فیلم‌برداری خوبی دارند اما به دلیل حجم کم صفحه‌ها، اشاره به آن‌ها را به زمان اکران موکول می‌کنیم...

با همین چیزها...: سکانس‌ها، لحظه‌ها و نکته‌های مهم فیلم‌های خوب و بد جشنواره
دامون قنبرزاده: یکی از پرسروصداترین جشنواره‌های تمام دوران‌ها تمام شد و این بار نه‌تنها مدت‌ها قبل از شروع آن و در هنگام برگزاری‌اش، بلکه تا مدت‌ها پس از پایانش هم حرف و حدیث‌ها ادامه دارد. تحریم‌ها، جنگ و دعواها، بدوبیراه گفتن‌ها، خط‌کشی‌ها و... سی‌وهشتمین دورة فیلم فجر را چنان احاطه کرده بود که بوی خون از آن به مشام می‌رسید! اما چیزی که مغفول ماند خودِ فیلم‌ها بودند؛ نه فیلم‌سازها، نه بازیگرها و عوامل دیگر، بلکه خودِ فیلم‌ها. آیا می‌توان بدون در نظر گرفتن این که چه کسی فیلم را ساخته، چه کسانی پشت آن بوده‌اند و چه‌طور ساخته شده، فیلمی را دوست داشت؟...

عبور از دهلیز: نسبت جشنواره‌ی فجر با سینمای مستند
امید نجوان: بر اساس چشم‌اندازی که افق‌های آن در جشنوارة امسال به نمایش گذاشته شد، باید پذیرفت که سینمای داستانی ایران، سال آینده از نسبت جالب و در عین حال عجیبی با سینمای مستند برخوردار خواهد بود. برخی فیلم‌ها (از جمله خروج و لباسشخصی) اساس خود را بر موضوع‌های مستند بنا کرده‌اند و یکی‌دو فیلم دیگر (از جمله درخت گردو و تومان) نیز آثاری هستند که می‌توان گفت در سال‌های قبل،‌ آزمون خود را در سینمای مستند پس داده‌‌ بودند...

معماری قصه: کارکرد لوکیشن در فیلم‌های جشنواره
محسن خادمی: فضاسازیِ فیلم رکن مهمی از ساختار روایی آن به حساب می‌آید و معنازایی از لوکیشن به عنوان یکی از عناصر فضاسازی در چند سال اخیر بیش از گذشته مورد توجه فیلم‌سازان ایرانی قرار گرفته و با تنوع لوکیشن و کشاندن داستان به فضاهای تازه، اصطلاح «فیلم‌های آپارتمانی» کم‌تر به کار برده می‌شود. در واقع این زمینه ایجاد شده که کارگردانان تلاش کنند فیلم‌شان را در لوکیشن‌های متفاوت‌تری که می‌تواند در فیلم‌نامه کارکرد مشخص یا دراماتیکی داشته باشد، روایت کنند. از همین زاویه نگاهی انداخته‌ایم به تعدادی از فیلم‌های جشنواره...

به لهجه‌ی تصویرها: نقش مکان و جغرافیا در فیلم‌ها
سمانه نیکاختر: در سال‌های اخیر با افزایش هزینه‌های تولید و دشواری فیلم‌برداری در محیط‌های خارجی، استفاده از لوکیشن‌های داخلی در سینمای ایران فراگیر شد. فیلم‌های «آپارتمانی» در فضاهایی تکراری و مشابه روایتگر قصه‌هایی بودند که عموماً شخصیت‌هایی ساکن کلان‌شهر را تصویر می‌کردند؛ بدون تغییر و تنوعی در لهجه یا لباس یا حتی جغرافیا و منظره. در صورتی که سرزمین ما از نظر اقلیم و گویش بسیار غنی است و از دل گوشه گوشة این سرزمین می‌توان به فضاها و مضامینی بکر و بی‌بدیل دست پیدا کرد...

گفتمانها و گونهها: روایت‌شناسی فیلم‌های جشنواره بر اساس آرای میشل فوکو و نظریه‌ی ژانر
حمیدرضا مدقق: ...ژانرها به لحاظ ایدئولوژیک ابدا خنثی نیستند بلکه ژانرهای مختلف می‌کوشند که جهان‌بینی‌های متفاوت پدید آورند. فیلم‌های ژانری تنها آینه‌ای در برابر واقعیت اجتماعی قرار نمی‌دهند بلکه بیش از آن به‌‌مثابه آزمایشگاه تجربیِ تغییرات اجتماعی و فرهنگی عمل می‌کنند. موضوع‌های بنیادی مانند قدرت، خشونت، مناسبات جنسیتی، نژاد، سن، تمایلات جنسی، خانواده و غیره در ژانرها حاضرند و نگرش‌ها، رفتارها، کنش‌ها و انتخاب‌ها را می‌توان در روایت‌های بسیار گوناگونِ درون ژانر مطالعه کرد. جای خوش‌وقتی است که سینمای ایران در این دوره، بیش از دیگر دوره‌ها ارائه‌دهندة ژانرهای متنوع بود...

پنجره‌ی بسته‌ی پیشنهاد!: دو فیلم و یک جشنواره
علیرضا مجمع: 38 عدد کمی نیست. با هر شاخصی. برای یک جشنوارة سینمایی و برای هر کسی در هر موقعیتی. این‌جا اما حکایت سروته است انگار. نمی‌شود 38ساله باشی و هر سال قانون زندگی‌ات عوض شود. هر سال آیین‌نامة جدید، هر سال راه تازه. پس حکم تجربه چیست برای یک موجود 38ساله. تازه ما دربارة آدم حرف نمی‌زنیم که امکان دارد دچار خانه‌تکانی روح شود و غصه بخورد از این که چرا مثل طبیعت نمی‌تواند هر لحظه تغییر کند! حرف ما دربارة یک جشنوارة سینمایی است که هر سالش نباید دریغ پارسال باشد...

نامههای عاشقانه: فیلم‌های اول و دوم و سوم
محمد محمدیان: چند روز پیش از آغاز جشنواره دوستم پیام فرستاد: «تو هم امسال تماشای فیلم‌ها در جشنواره را تحریم کرده‌ای؟!» پاسخ داده‌ام من سال‌هاست که تحریم کرده‌ام! سال‌هاست که فیلم‌های فیلم‌سازان باسابقه را نمی‌بینم و آثار جوانان را تماشا می‌کنم. یعنی ساختة جوان کارگردانی که می‌گوید چهار سال فقط صرف تأمین بودجه در بخش خصوصی کرده تا فیلم اولش را بسازد و اکنون در جشنواره پذیرفته شده و بعدش هم معلوم نیست کِی و چه‌طور اکران خواهد شد، تحریم کنم؟...

سینما باش و هر چه خواهی باش!: فرازها و فرودها
ارسیا تقوا: امسال فضای فیلم‌های جشنواره بیش‌تر از همیشه تلخ و دل‌گیر بود. تیرگی فقط چاشنی فیلم‌ها نبود، برخی فیلم‌ها از بنیان مصیبت در مصیبت بودند. انگار در ترسیم فضایی جهنمی و آخرالزمانی فیلم‌ها با هم مسابقه گذاشته بودند. کار به جایی رسیده بود که حتی خوب، بد، جلف2: ارتش سری برای کمدی به نظر رسیدن با این که هزار زور زده بود تا اندک‌لبخندی بر گوشة لب‌های تماشاگر بنشاند اما در انتها و با وجود تلاش وافرش جایگاهی کم‌تر از نسخة قبلی در خنداندن تماشاگر پیدا کرد...

شروعی تماشایی، پایانی خلاقانه: تیتراژهای مهم فیلم‌ها
احسان طهماسبی: ... تیتراژ موفق می‌شود از همان ابتدا، بیننده را مجذوب تماشای قصیدة گاو سفید و کشف علت نمایش این گاو در حیاط زندان و پی بردن به رابطة نام فیلم با مضمون آن کند. با تماشای ادامة فیلم، ضرورت ساخت این تیتراژ، به‌درستی اثبات می‌شود و با پیشروی داستان و افشای ماجرای اشتباه اعدام بابک در اوایل فیلم، تعبیر اولیه و درستی از وجود گاو به عنوان قربانی در تیتراژ برای بیننده، روشن می‌شود...

در فراز و نشیب خلاقیت و تکرار: موسیقی فیلم‌های جشنواره
نسیم قاضیزاده: امسال را می‌توان از معدود سال‌هایی دانست که بسیاری از آهنگ‌سازان به‌نام موسیقی سینمای ایران در جشنواره حضور نداشتند و سال حضور نام‌های جدیدی بود؛ از جمله رامین کوشا که پیش از این موسیقی سرخپوست را ساخته بود و بامداد افشار که او را پیش‌تر با موسیقی مغزهای کوچک زنگزده می‌شناختیم، و در کارهای هر دوی‌شان پیشرفت‌های چشم‌گیر دیده می‌شد. از سوی دیگر بزرگانی همچون حسین علیزاده، کارن همایون‌فر و ستار اورکی، همراه با آهنگ‌سازان نسل سوم که آثارشان بی‌شباهت به تجربه‌های قبلی‌شان نبود، حضوری فعال داشتند...

این گروه نفوذناپذیر!: گفت‌وگو با تهماسب صلح‌جو
گفت‌و‌گو کننده: هوشنگ گلمکانی/ صلح‌جو: پشت‌سر جشنواره حاشیه‌هایی درست می‌شود که واقعی نیست و بیش‌تر زاییدة توهم است. به شایعه بیش‌تر اهمیت داده می‌شود. وقتی من به عنوان یکی از اعضای هیأت داوری، واقعیتی را عنوان کنم، کسی به آن اهمیتی نمی‌دهد. فقط می‌خواهند چیزی را در دهان مردم بیندازند که هیجان ایجاد کند./ من تعداد زیاد داورها را مشکل‌ساز نمی‌دانم. دلیلش هم این است که جشنواره جایزه‌های زیادی را به رشته‌های مختلف اهدا می‌کند و حتی جا دارد که بیش‌تر از این داور داشته باشیم. به نظر می‌رسد برای بهتر به ثمر رسیدن گفت‌وگوها می‌شد سازمان‌دهی کرد و طوری برنامه‌ریزی کرد که این تعداد از داورها مجبور نباشند همه با هم بحث کنند.

«مهربان»ی در نقشهای منفی: ولی شیراندامی (1398‌-‌1310)
علی شیرازی: یکی از شمایل‌های بازیگری دهة 1360 از میان ما رفت. ولی شیراندامی بازیگر باسابقة سینما، تلویزیون و بازیگر-کارگردانِ تئاتر در آن دهه و تا حدی هم در دهة بعدی جزو مشهورترین بازیگران عمدتاً نقش منفی سینما و تلویزیون بود. البته پیشینة بازیگری او در کنار برادر و همسر هنرمندش به سالیان قبل‌تر می‌رسید. ولی شیراندامی سال 1310 در مرو ترکمنستان (شوروی سابق) زاده شد. در هفت‌سالگی به همراه خانواده به ایران کوچید. تحصیلاتش را در مدارس تهران از جمله مدرسة حکیم نظامی و دبیرستان نظام گذراند...

یک اصفهانی در تهران: نصرت‌الله وحدت در مرز 95سالگی
پرویز نوری: هر وقت یاد نصرت‌الله وحدت می‌افتم به خاطرة شبی برمی‌گردم که به اتفاق همسرم رفته بودیم به مراسمی که در تالار فرهنگ و هنر به مناسبت ساخت گل شیطان در ایران همراه با بازیگرهای آن فیلم یول برینر، ریتا هیورث، ترور هاوارد و جمعی از هنرمندان ایرانی برگزار شده بود. در آن شلوغی و سروصدای مدعوین، ناگهان وحدت با همان چهرة همیشه خندان آمد به سوی ما و پیش از آن‌که با ما خوش‌وبش کند، رو کرد به همسرم و گفت: «خانوم. تو رو خدا به شوهر عزیزتون بگین این قدر به من فحش نده!»...

سینمای جهان: کرونا روی صندلی‌های سینما
نیوشا صدر: هجوم گونة تازه‌نفسی از ویروس کرونا به چین و به‌خصوص به شهر ووهان، ششمین شهر پرجمعیت چین، آن هم در آستانة سال نو به شدت بر گیشه تاثیر گذاشت . فروش‌ فیلم‌ها در تعطیلات سال گذشتة چین به بیش از 721 میلیون دلار رسید که بخش قابل‌توجهی از فروش سالیانه را به خود اختصاص می‌دهد. اما امسال اوضاع به طور ناگهانی دگرگون شد. زمانی که سینماگران و سینماداران مطابق معمول بیش‌ترین فروش را برای فیلم‌ها انتظار می‌کشیدند به یک باره هزاران سینما مانند بسیاری از کسب‌وکارهای دیگر از ترس انتقال ویروسی که مرکز شیوع آن ووهان بود تعطیل شدند و...

من اسپارتاکوس هستم: بازخوانی سینمایی تاریخ و ستاره‌ی ابدی
بهزاد عشقی: از کرک داگلاس ستارة سال‌های درخشان سینمای آمریکا فیلم‌های زیادی دیده‌ام: قهرمان، باغوحش شیشهای، آسمان بزرگ، بیست هزار فرسنگ زیر دریا، اولیس، شور زندگی، جدال در اوکی کورال، راههای افتخار، وایکینگها، آخرین قطار گان هیل، سازش و... اما تصویر این بازیگر بیش از همه با اسپارتاکوس (استنلی کوبریک) در حافظه‌ام ابدی شده است. اسپارتاکوس فیلم محبوبم در تمام سال‌های کودکی و نوجوانی و جوانی و میان‌سالی و اکنون بوده است...

سایههای نیاکان فراموششده: نگاهی به سینمای جیمز گری
علی فرهمند: فیلم‌های جیمز گری در نظر منتقدان اروپایی - بیش‌تر، فرانسوی‌ها که او را اسکورسیزیِ روس می‌خوانند - جایگاه ویژه‌ای دارد. ژان دوشه، منتقدِ قدیمی «کایه دو سینما» بر پیشانیِ کتاب مکالماتِ جیمز گری (بیش لز پنجاه ساعت مصاحبه با فیلم‌ساز) می‌نویسد: «فیلم‌های جیمز گری در فکر و فرم، فیلم‌هایی کلاسیک محسوب می‌شوند؛ اما در عین حال انگاره‌های ما از آن‌چه “کلاسیک” را بازشناسی می‌کنند؛ بنابراین می‌توانند مدرن نیز تلقی شوند.» از او به عنوان یک استعداد تازة سینمای آمریکا یاد می‌شود...

جنگ ستارگان: طلوع اسکای واکر(جی.جی. آبرامز): جنگِ پایان ستارگان
پرویز نوری: در این که جنگهای ستارهای با واقعیت‌ها فاصلة بسیار دارد، تردید نیست اما آن‌چه تخیل و فانتزی را در آن بی‌مقدار کرده، درهمی و شلوغی و تعدد شخصیت‌ها و مکان‌هاست که ما از همان فیلم اول سیر و پیروی از اعمال آن‌ها را گم کردیم. در همان زمان که جنگهای ستارهای اصلی بر پرده آمد، استیون اسپیلبرگ هم برخورد نزدیک از نوع سوم را عرضه کرده بود. مقایسة این دو فیلم - یادمان هست - که در آن موقع هم بحث‌های فراوانی را پیش آورد؛ این‌که فیلم اسپیلبرگ بسیار قابل‌باورتر و در ترسیم دنیای آینده موفق‌تر بود...

1917 (سام مندس): روایت خون و آتش
ملک
منصور اقصی: هنر سام مندس و فیلم‌بردار بی‌نظیرش راجر دیکنز همراه یک گروه، شاید بیش از هزار نفر، خلق فضایی رعب‌آور است که نفس بیننده را در سینه حبس می‌کند. هر چه دیده می‌شود، هر کاری که انجام شده در جهت همین هدف است. بنابراین، هر گفت‌وگویی دربارة 1917 به نظر می‌رسد باید حول تلاش موفق یا ناموفق برای رسیدن به این هدف باشد. این که داستان چه هست و بازی‌ها چه‌گونه است و شخصیت‌ها خوب پرداخت شده‌اند، اوج و حضیض داستان چه‌طور بوده و غیره همه در اهمیتی ثانوی قرار می‌گیرند...

آرشیو1
شماره:۶۱۹ (شماره آذر ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۸ (ویژه نامه آبان ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینماکتاب)
شماره:۶۱۷ (مهر ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۶ (شهریور ماه ۱۴۰۳ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۱۵ (مرداد ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۴ (تیر ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۳ (خرداد ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۲ (اردیبهشت ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۱ (ویژه نامه نوروز ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینما و نفت)
شماره:۶۱۰ (ویژه نامه اسفند ماه / پرونده یک موضوع: سینمای فلسطین)
شماره:۶۰۹ (ویژه‌نامه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر و چهل سالگی فارابی)
شماره:۶۰۸ (دی ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلم: گیج‌گاه)
شماره:۶۰۷ (آذر ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلمساز: داریوش مهرجویی)
شماره:۶۰۶ (آبان ماه ۱۴۰۲ پرونده یک موضوع: سینمای کمدی در ایران)
شماره:۶۰۵ (مهر ماه ۱۴۰۲ پرونده: سینمای مستقل ایران از نگاه منتقدان فیپرشی)
شماره:۶۰۴ (شهریور ماه ۱۴۰۲ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۰۳ (مرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۲ (تیر ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۱ (خرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۰ (ویژه‌نامه نوروز ۱۴۰۲)
شماره:۵۹۹ (ویژه‌نامه چهل سال سینمای جنگ و دفاع مقدس)
شماره:۵۹۸ (ویژه‌نامه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۹۷ (دی ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۶ (آذر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۵ (آبان ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۴ (مهر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۳ (شهریور ۱۴۰۱ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۵۹۲ (مرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۱ (تیر ۵۹۱)
شماره:۵۹۰ (خرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۹ (فروردین ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۸ (اسفند ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۷ (بهمن ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۶ (دی ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۵ (پاییز ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۴ (۱۰ شهریور ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۳ (تیر ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۲ (خرداد ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۱ (اسفند ۱۳۹۹)
شماره:۵۸۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۹ (۱ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۸ (دی ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۷ (آذر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۶ (آبان ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۵ (مهر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۰ (اردیبهشت ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۹ (فروردین ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۸ (اسفند ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۶ (بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۵ (دی ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۴ (آذر ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۳ (آیان ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۲ (مهر ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۱ (شهریور ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۰ (مرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۹ (تیر ۱۳۸۹)
شماره:۵۵۸ (خرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۶ (فروردین ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۵ (اسفند ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۴ (۱۰ بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۳ (بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۲ (دی ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۱ (۲۰ آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۰ (آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۹ (آبان ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۸ (مهر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۷ (۲۰ شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۶ (شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۵ (مرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۴ (تیر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۳ (خرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۲ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۰ (فروردین ۱۳۹۷)
شماره:۵۳۹ (اسفند ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۷ (بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۶ (ویژه‌ی زمستان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۵ (دی ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۴ (آذر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۳ (نیمه‌ی دوم آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۲ (آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۱ (مهر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۰ (۲۰ شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۹ (شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۸ (مرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۷ (تیر ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۶ (خرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۵ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۴ (اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۳ (فروردین ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۲ (اسفند ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۱ (۱۲ بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۰ (بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۹ (۲۰ دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۸ (دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۷ (آذر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۶ (بیست آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۵ (آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۴ (مهر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۳ (۲۰ شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۲ (شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۱ (مرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۰ (تیر ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۹ (خرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۸ (شماره‌ی ویژه بهار)
شماره:۵۰۷ (اردیبهشت ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۶ (فروردین ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۵ (اسفند ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۴ (۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ویژه‌ی جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۰۳ (بهمن ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۲ (نیمه‌ی دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۱ (دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۰ (آذر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۹ (شماره ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۸ (آبان ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۷ (مهر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۶ (۲۱ شهریور ۱۳۹۴ - ویژه‌ی روز ملی سینما)
شماره:۴۹۵ (شهریور ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۴ (مرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۳ (تیر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۲ (خرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۱ (۲۰ اردیبهشت (شماره ویژه بهار ۱۳۹۴))
شماره:۴۹۰ (اردیبهشت ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۹ (فروردین ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۸ (اسفند ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۶ (بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۵ (نیمه دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۴ (دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۳ (آذر ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۲ (۲۰ آبان ۱۳۹۳ - فوق‌العاده‌ی پاییز)
شماره:۴۸۱ (آبان ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۰ (مهر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۹ (۲۱ شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۸ (شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۷ (مرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۶ (تیر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۵ (خرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۴ (ویژه بهار - ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۳ (اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۲ (فروردین ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۱ (اسفند ۱۳۹۲)
شماره:۴۷۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۲ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۶۹ (بهمن ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۸ (دی ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۷ (آذر ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۶ (شماره‌ی ۴۶۶، ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۵ (آبان ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۴ (مهر)
شماره:۴۶۳ (۲۱ شهریور)
شماره:۴۶۲ (شهریور ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۱ (مرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۰ (تیر ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۹ (خرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۸ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۲ )
شماره:۴۵۶ (فروردین ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۵ (اسفند ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۴ (۱۲ بهمن ۱۳۹۱ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۵۳ (بهمن ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۲ (دی ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۱ (آذر)
شماره:۴۵۰ (نیمه آبان ۱۳۹۱ | ویژه‌ی سی سالگی)
شماره:۴۴۹ (آبان ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۸ (مهر ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۷ (۲۱ شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۶ (شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۵ (مرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۴ (تیر‌ماه ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۳ (خرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۲ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۰ (فروردین)
شماره:۴۳۹ (اسفند)
شماره:۴۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۷ (بهمن ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۶ (دی‌ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۵ (آذر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۴ (شماره ویژه پاییز - ۱۷ آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۳ (آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۲ (مهر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۱ (شماره ویژه‌ی روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۰ (شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۹ (مرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۸ (تیر ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۷ (خرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۶ (شماره ویژه بهار - ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۵ (اردیبهشت ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۴ (نوروز ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۳ (اسفند ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۲ - ویژه جشنواره فیلم فجر (۱۶ بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۱ (بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۰ (دی‌ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۹ (آذر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۸ (شماره ویژه پاییز - ۲۰ آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۷ (آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۶ (مهر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۵ (شماره ویژه روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۸۹ )
شماره:۴۱۴ (شهریور ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۳ (مرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۲ (تیر ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۱ (خرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۰ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۹ (اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۸ (اول فروردین ۱۳۸۹)
شماره:۴۰۷ (اول اسفند ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۶ - ویژه جشنواره فجر (۵ بهمن ۱۳۸۸ )
شماره:۴۰۵ (اول بهمن ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۴ (دی ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۳ (آذر ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۲ (نیمه آبان - ویژه پاییز ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۱ (اول آبان ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۰ (۱ مهر ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۹ (ویژه روز ملی سینما) (۲۱ شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۸ (شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۷ (مرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۶ (تیر ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۵ (خرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۴ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۳ (اردیبهشت ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۲ (ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۱ (اسفند ۱۳۸۷)
شماره:۳۹۰ (ویژه‌ی ویژه بیست‌و‌هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر- ۱۲ بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۹ (بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۸ (دی ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۷ (آذر ۱۳۸۷ )
شماره:۳۸۶ (ویژه پاییز - ۱۸ آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۵ (آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۴ (مهر ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۳ (ویژه‌ی روز ملی سینما - نیمه‌ی دوم شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۲ (شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۱ (مرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۰ (تیر ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۹ (خرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۸ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۷ (اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۶ (فروردین - ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۵ (اسفند ۱۳۸۶)
شماره:۳۷۴ (ویژه بیست‌وششمین جشنواره فیلم فجر - ۱۲ بهمن ۱۳۸۶)


صاحبامتیاز و مدیر مسئول: مسعود مهرابی
زیر نظر شورای نویسندگان
دبیر شورای نویسندگان: هوشنگ گلمکانی
دبیر هیأت اجرایی و تحریریه: عباس یاری
دستیار شورای نویسندگان: شاهین شجری
کهن
روابط عمومی و تبلیغات: محمد محمدیان