شماره: ۵۳۳ (نیمه‌ی دوم آبان ۱۳۹۶)

چشم‌انداز ۵۳۲

دبیر این شماره: شهرام جعفرینژاد

پـرونده‌ی یک موضوع: چهـره‌های مـاندگار تـاریخ به روایـت سیـنما
شهرام جعفری‌نژاد: 1-
اوایل امسال، از بین چند موضوع پیشنهادی نگارنده برای این شماره، طی مشورت با مسئولان مجله، بنا شد پرونده‌ی «چهره‌های ماندگار تاریخ، به روایت سینما» را کار کنیم. مقصود، فیلم‌هایی است که بر اساس زندگی (یا بخشی از زندگی) شخصیت‌های واقعی تاریخی یا معاصر ساخته شده‌اند و بر خلاف تصور اولیه‌ی ما، بسیار هم پرشمارند.
2- سینمای جهان از نخستین سال‌های پیدایش به این مقوله توجه کرده و پس از آن نیز تقریباً هر سال، فیلم‌هایی درباره‌ی مشاهیر زمان‌ها و مکان‌های گوناگون عرضه کرده است. هدف اولیه از ساختن هر یک از این فیلم‌ها هر چه باشد (ارضای غرور ملی، ادای دِین، سفارش دولت‌ها، برانگیختن کنجکاوی تماشاگران، فروش بیش‌تر، و...) و هر نتیجه‌ای عاید کند (فیلمی هنرمندانه، سطح پایین، پرمخاطب، کم‌مخاطب، مهم، کم‌اهمیت و...)، همه‌ی این آثار در یک ثمره مشترک‌اند و آن، ثبت یک سند ماندگار از یک چهره‌ی واقعی در حافظه‌ی سینما برای تماشاگران معاصر و آینده است تا بدانند مشاهیرشان از کجا به کجا رسیدند، در مقاطع مهم زندگی چه کردند و چه دستاوردهایی برای کشورشان و جهانیان داشتند. به این می‌گویند توسعه‌ی علم و دانش و فرهنگ و آگاهی عمومی و اجتماعی و گسترش آن به داخل زندگی عوام و خواصی که شاید همه، فرصت یا انگیزه‌ی مطالعه درباره‌ی این مشاهیر را نداشته باشند؛ ضمن آن که حکایات زندگی برخی از این چهره‌ها واقعاً دراماتیک و تأثیرگذار است و حتی اگر آن چهره واقعی نباشد، جان می‌دهد برای خلق فیلمی جذاب و دیدنی، چه رسد به چهره‌هایی که احساس واقعی‌بودن‌شان، این تأثیر و تأثر را دوچندان می‌کند.
3- این پرونده، قدم اول در این مقوله است که بیش‌تر، شمایلی دانشنامه‌ای و فرهنگ‌نگارانه دارد. دلیل آن هم مشخص است. نخست باید ببینیم چه داریم تا در مرحله‌ی بعد بتوانیم زوایای گوناگون آن را کندوکاو کنیم. این فعلاً کوششی است مختصر و مفید درباره‌ی آن‌چه در این‌باره موجود است، هرچند به فراخور حجم صفحه‌ها، بر تعدادی از فیلم‌ها و چهره‌های برگزیده، تمرکزی نسبی نیز داشته‌ایم. اما این قطعاً پایان راه نیست و باب ادامه‌ی نقد و بررسی و تحلیل و گفت‌وگو در این‌باره باز است؛ هم توسط خود مشاهیر (معاصر) یا علاقه‌مندان آن‌ها و هم فیلم‌سازان و منتقدان و سایر اهل فرهنگ و هنر. این پرونده شامل سه بخش است: مروری بر مهم‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای جهان درباره‌ی شخصیت‌های واقعی (نمای دور)، بررسی پنجاه فیلم و چهره‌ی برگزیده (نمای متوسط) و بهترین‌ها به انتخاب نویسندگان ماهنامه‌ی «فیلم» و نقد ده فیلم برتر (نمای نزدیک)، همراه با پیوندانی مختصر درباره‌ی این مقوله در سینمای ایران که چون کارنامه‌ی انگشت‌شماری است، آن را به‌ناچار با کارنامه‌ی تلویزیون در این زمینه تجمیع کرده‌ایم؛ امید که آینه‌ی عبرت و چراغ راهی باشد برای جبران این غفلت در آینده، تا جهانیان بدانند این سرزمین، مهد چه مفاخری بوده و چه گوهرهایی در خود پرورانده است.

دوهزار فیلم برگزیده درباره‌ی شخصیتهای واقعی: از «ژَندارک» تا «توپاک شکور»
چند ماه پیش که بنا شد این پرونده را کار کنیم، تصورمان این بود که حداکثر دویست‌سیصد فیلم در سینمای جهان درباره‌ی شخصیت‌های واقعی، ساخته شده که مروری گذرا بر آن‌ها خواهیم داشت و از میان آن‌ها به بیست‌سی فیلم شاخص‌، بیش‌تر خواهیم پرداخت. اما به محض آغاز پژوهش، گذراترین جست‌وجو، نشانگر حدود دوهزار فیلم در این چارچوب بود که البته همه‌ی آن‌ها مهم نیستند اما چه کسی می‌تواند بگوید مهم کدام است و غیرمهم کدام؟ آیا ده‌ها فیلمی که در سینمای آمریکا درباره‌ی طالوت و داود و ژَن‌دارک و لینکلن و ژاکلین کِنِدی و شاهزاده دایانا ساخته شده، مهم‌اند و مثلاً فیلمی که در سینمای فیلیپین درباره‌ی قهرمان ملی این کشور ساخته شده، غیرمهم است؟ مرز بین چهره‌های خیلی ماندگار و کمی ماندگار با شخصیت‌های تاریخی یا معاصر مهم، اما کم‌تر ماندگار کدام است؟...
چهره‌های تاریخی را با رویدادهای تاریخی اشتباه نگیرید. این، پرونده‌ای درباره‌ی زندگی چهره‌هاست، نه رویدادها. مثلاً بی‌شمار فیلم درباره‌ی رویدادهای مهم جنگ جهانی دوم ساخته شده که احیاناً در آن‌ها افسری آلمانی یا آمریکایی با نام واقعی نیز حضور دارد. تا این‌جا به این پرونده مربوط نیست. زمانی مربوط می‌شود که فیلم مورد نظر اصلاً درباره‌ی آن شخصیت باشد (همه‌ی زندگی‌اش یا بخشی از آن) که در مقطعی در رویدادی نیز هست یا نیست؛ اما نویسنده‌ی فیلم‌نامه، این داستان را درباره‌ی زوایای مختلف زندگی او تحقیق کرده، نوشته یا تخیل کرده است. پس مهم، چهره‌های ماندگار هستند، نه رویدادهای واقعی... فیلم‌های هر سال به ترتیب الفبای فارسی مرتب شده است. ضمناً خواهید دید که درباره‌ی برخی شخصیت‌ها تا به حال، چند فیلم ساخته شده که برای یادآوری این موارد، از نوبت دوم به بعد ذکر شده: «روایتی دیگر از...». تاریخ‌ها هم که طبعاً همه میلادی است...

ده نقد بر ده فیلم برتر:
1- مردی برای تمام فصول (فرد زینِمان، 1966):
شاه و
شهید
شاهین شجری
کهن: فیلم ستایش‌شده‌ی فرد زینِمان بیش از آن‌که فیلمی تاریخی و متکی به مستندات واقعی باشد، قصه‌ای پرکشش از عشق و خیانت و ایستادگی پای باورهاست که بر پایه‌ی قابلیت‌های دراماتیک چند شخصیت تاریخی بنا شده و یک موقعیت حساس و سرنوشت‌ساز تاریخی را با نگاهی افسانه‌پرور و پرهیجان به تصویر می‌کشد. دلالت‌های تاریخی مردی برای تمام فصول همان قدر قابل‌استناد و منطبق با واقعیت‌اند که مثلاً در دلاور (مل گیبسن) دیده‌ایم؛ پادشاهی که بی‌دلیل زورگو و شیطان‌صفت است، شاهزاده‌ای بی‌دست‌وپا و مخنث که لایق برق انداختن تخت سلطنتی هم نیست، ملکه‌ی جوانی که پیش از شروع قصه دل‌باخته‌ی دلاوری دشمنان پابرهنه‌ی اسکاتلندی می‌شود، و...

2- لورنس عربستان (دیوید لین، 1962): غروب در دیاری غریب
پوریا ذوالفقاری
: از این فیلم چه بگوییم که تازه باشد؟ برشمردن هزارباره‌ی نقاط قوت یا حتی تلاش برای اثبات ضعفش چه حاصلی دارد وقتی فیلم از صافی زمان گذشته و ماندگار شده است؟ وقتی هنوز درباره‌اش سخن می‌گوییم، موافق یا مخالف بودن با آن اصلاً محلی از اعراب دارد؟ وقتی یکی از فیلم‌هایی‌ست که تصور بسیاری از ما را از «فیلم عظیم» شکل دادند و دست‌کم برای مدتی کاری با ما کردند که آثار دیگر به نظرمان کوچک برسند. فکر می‌کردیم فیلم یعنی لورنس عربستان و اسپارتاکوس و السید و... بقیه شوخی‌اند. فیلم‌های دهه‌ی 1960 یادگار دوران بزرگ‌تر ‌شدن پرده‌ها هستند و کم آوردن فیلم‌های سینماسکوپ‌ و نیاز به فیلم‌هایی که این پرده‌های عریض و طویل را پر کنند. آثاری که...

3- بانی و کلاید (آرتور پن، 1967): شمایل یک دوران
مسعود ثابتی
:بانی و کلاید حاصل تلفیق‌ انقلابی سنت سینمای گنگستری دهه‌ی 1930 با نوآرهای جاده‌ای تقدیرگرایانه‌ی متکی بر زوج عاصی و فراری از چنگ قانون بود که فریتس لانگ با تنها یک بار زندگی میکنید الگویی نمونه‌ای از آن‌ها به دست داده بود. اما چیزی از روح زمانه نیز در بانی و کلاید دمیده شده بود که آن را از این هر دو نوع فیلم‌ها متمایز می‌کرد و حاصل این تلفیق را از یک سو به ادای دینی به ریشه‌ها و از سوی دیگر به نقطه‌ی عطفی در تاریخ سینمای آمریکا تبدیل می‌کرد که نویددهنده‌ی گشایش سرفصلی نو در سینمای این سرزمین بود. خشونت...

4- سرگذشت آدل هـ (فرانسوا تروفو، 1975): به تو نامه مینویسم
بهداد آوندامینی
: عزیزم، امشب از روی عرشه‌ی کشتی، موج‌ها را نگاه کردم. موج‌هایی که مرا به سوی تو می‌آورند. دریا مه‌آلود و ترسناک به نظر می‌رسید. اما من می‌دانم پشت این مه غلیظ، ساحلی هست که تو آن‌جایی. چه‌قدر عالی‌ست که این روزها دختری جوان می‌تواند از اقیانوس‌ها بگذرد تا به معشوقش برسد... می‌دانم منتظرم هستی.  دیروز داشتم برای خانم صاحبخانه از دخترعمویم می‌گفتم که عاشق افسر جوانی شده ‌بود. آن قدر مرد را دوست داشت که خانواده‌ش را به خاطر او ترک کرد. افسر جوان هم عاشق دخترعمو بود. وای که چه‌قدر با هم خوش‌بخت بودند... روز دیگری، کسی پرسید این‌جا چه می‌کنی؟ گفتم دنبال پسرعمویم آمده‌ام. گفت کی؟ گفتم افسر جوانی است که در ارتش خدمت می‌کند. سال‌هاست همدیگر را ندیده‌ایم. گفت...

5- آمادئوس (میلوش فورمن، 1984): رنجِ میانمایگی
یاشار نورایی
: اگر بپذیریم که شخصیت‌های ماندگار سینما که بر اساس آدم‌های واقعی ساخته شده‌اند، زمانی در خاطره‌ها می‌مانند که معرف یک ایده یا اندیشه‌ی منحصربه‌فرد باشند، آمادئوس نمونه‌ی درخشانی از این شخصیت‌پردازی دقیق در راستای جلب توجه تماشاگر و گسترش مفهوم مدنظر پیتر شفر است. این فیلم از طرح ساده‌ی مسأله فراتر می‌رود و ابعاد فلسفی به پرسش‌هایی می‌دهد که مطرح می‌شود و استفاده از موسیقی جاودانه‌ی موتسارت، این پرسش‌ها را ابدی می‌کند. بی‌دلیل نیست که تماشاگر در نوسان میان ماندن در کنار سالیری که راوی است و موتسارت که موضوع روایت است، در نهایت، این پرسش را در ذهن خویش مرور می‌کند که آیا میان‌مایگی نوعی بی‌عدالتی نسبت به مخلوقی نیست که نبوغ را می‌فهمد اما خودش توانایی رسیدن به آن را ندارد؟...

6- درسو اوزالا (آکیرا کوروساوا، 1975): دنیای بی سرو و صنوبر
رضا حسینی
: در این میان، آثار شاخص‌تری که از آزمون زمان سربلند خارج می‌شوند، به حکایت‌های سینمایی ارزشمندی برای انسان‌های بعد از خود می‌مانند. از این حیث، درسو اوزالا - که تلفیق جهان‌بینی آکیرا کوروساوای بزرگ در 65سالگی، با معرفت یک قهرمان تمام‌عیار حقیقی است که او نیز آخرین سال‌های زندگی‌اش را پشت سر می‌گذارد - داستان تلخ سرنوشت بشری است که همین طور زمین و منابع طبیعی پیرامونش را به تباهی می‌کشاند و در راه رسیدن به تمدن، همه‌ی ارزش‌های پیشینیان خود را به دست فراموشی می‌سپارد. می‌دانیم که «طبیعت» چه جایگاه ویژه‌ای در آثار کوروساوا دارد و...

7- زندهباد زاپاتا! (الیا کازان، 1952): ایستاده مُردن
مازیار رضایی:
کازان، زندهباد زاپاتا! را پس از اثرِ موفق اتوبوسی به نام هوس (1951) تحت تأثیرِ مجموعه عکس‌های آگوستین کاساسولا از انقلاب مکزیک و همین طور پاییزا (1946) اثرِ موفقِ روبرتو روسلینی کارگردانی کرد. این دومین همکاری کازان با مارلون براندو، فوقِ ستاره‌ی برآمده از اکتورز استودیو بود که برای براندو، دومین نامزدیِ دریافت اسکار بازیگر مرد نقش اول و همین طور جایزه‌ی بازیگری دوره‌ی پنجم جشنواره‌ی کن را به ارمغان آورد. جان استین‌بک، نویسنده‌ی شهیر آمریکایی نیز نویسنده‌ی فیلم‌نامه بود و آن را بر اساس کتاب زاپاتای شکستناپذیر اثر اِجکامب پینچان نوشت. او در فیلم...

8- مصایب ژَندارک (کارل تئودور درایر، 1928): مرگ و دوشیزه
آرامه اعتمادی
: مصایب ژَندارک یکی از شاهکارهای تثبیت‌شده‌ی تاریخ سینما تلقی می‌شود و واقعاً هم استانداردهای تولید فیلم، کارگردانی درایر، روایت ماهرانه‌ی داستان و بازی درخشان رنه‌ماریا فالکونتی، مرواریدهای غلطانی هستند که در صندوقچه‌ی فیلم به یادگار مانده‌اند. اجرای فیزیکی و چشم‌نواز فالکونتی و قصه‌ی درگیر شدنش با نقش سنگین و دیوانه‌کننده‌اش در ردیف افسانه‌های کلاسیک سینما قرار می‌گیرند. شاید او با کلوزآپ‌های رادیکالش، مهم‌ترین شمایل بازیگری در عصر صامت باشد؛ تجسمی از مفهوم گوتیک رنج. درایر با حذف گریم و استفاده از نماهای نزدیک از صورت بازیگرش، مایه‌های گروتسک فیلم را غلیظ‌تر کرده و شبیه‌سازی محیط واقعی با تکیه بر معماری قرون وسطایی به بهترین شکل...

9- بوچ کسیدی و ساندنسکید (جرج روی هیل، 1969): چه رؤیاهایی میآیند...
محسن جعفری
راد: بوچ کسیدی و ساندنسکید از آخرین نمونه‌ی فیلم‌هایی است که قرار است زندگی و آرمان وسترنرها را «بربادرفته» نشان دهد. آن‌ها حتی وقتی به مقصد دل‌خواه‌شان یعنی بولیوی می‌ر‌وند، در آن‌جا هم به دلیل تغییر و تحول‌ها، سرخورده و تکیده و تنها می‌شوند تا به‌نوعی آخرین قطره‌های وسترنرهای سنتی در رگ‌های آن‌ها در جریان باشد که آن هم در صحنه‌ی پایانی خالی می‌شود. قهرمانان فیلم، کم‌تر ویژگی‌های قهرمان را دارند و بیش‌تر به ضدقهرمان شبیه هستند. مثلاً بوچ اصلاً نمی‌تواند کسی را به قتل برساند، یا ساندنس که اصلاً شنا کردن بلد نیست و تنها ویژگی مهمش، حرکت سریع در استفاده از سلاح است. در واقع آن‌ها دو راهزن خیلی ساده هستند اما...

10- گاو خشمگین (مارتین اسکورسیزی، 1980): راه پُرمخاطره
امیرعطا جولایی
: فیلم به طور شماتیک، قواعد ژانر وسترن را رعایت کرده اما در بسیاری از لحظه‌ها با قواعد ژانر، بازی می‌کند و به‌نوعی آشنایی‌زدایی را مبنای روایت قرار می‌دهد. مثلاً در ژانر وسترن، یکی از مؤلفه‌های پررنگ، استفاده از سلاح، نمایش صحنه‌های درگیری، مبارزه‌طلبی و عدالت‌خواهی قهرمان داستان است اما در این فیلم نه‌تنها خبر چندانی از درگیری و مبارزه‌ی مسلحانه نیست، بلکه قهرمانان داستان، بیش‌تر فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند. فقط می‌خواهند بگریزند و نشانی از یک قهرمان آرمان‌گرا در آن‌ها نیست. از طرفی دیگر فیلم به‌نوعی مجموعه‌ای از ژانرهای مختلف را در بر می‌گیرد؛ از جمله...

یکی داستان است پر آب چشم!: چهرههای ماندگار تاریخ ایران در سینما و تلویزیون
شهرام جعفری‌نژاد:
حکایت غم‌بار و شرمسارانه‌ی سینما و تلویزیون ایران در بی‌توجهی به زندگی‌نامه‌های جذاب بسیاری از مشاهیر و مفاخر سیاسی، اجتماعی، علمی، ادبی، فرهنگی، هنری و ورزشی تاریخ این سرزمین، حکایت دور و درازی است که دو فهرست انتهای این مطلب (با هزار اغماض و اما و اگر، حدود پنجاه فیلم سینمایی و حدود سی سریال تلویزیونی عمدتاً درباره‌ی دوران قاجار، دوران پهلوی، بزرگان دین و چند شهید انقلاب و دفاع مقدس) گویای همه‌ی ابعاد آن است. در مقدمه‌ی این شماره، از محسنات انکارناپذیر بهره‌گیری از این دست‌مایه‌های واقعی و در دسترس و دستاوردهای مفید و همه‌جانبه‌ی آن گفتیم و در صفحه‌های پیشین نیز ملاحظه کردید که بسیاری از سینماگران بزرگ جهان از نخستین روزهای پیدایش این صنعت/ هنر/ رسانه‌ی نوین، از این قابلیت آن، چه استفاده‌هایی کرده‌اند و بارها و بارها، چه تعداد فیلم جذاب و ماندگار درباره‌ی چه تعداد از مشاهیرشان - و حتی گاه غیرمشاهیرشان! - ساخته‌اند. به نظر می‌رسد عمده دلایل بی‌توجهی و کم‌کاری سینما و تلویزیون ایران در این زمینه را می‌توان در پنج محور زیر خلاصه کرد:...

آرشیو1
شماره:۶۱۸ (ویژه نامه آبان ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینماکتاب)
شماره:۶۱۷ (مهر ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۶ (شهریور ماه ۱۴۰۳ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۱۵ (مرداد ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۴ (تیر ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۳ (خرداد ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۲ (اردیبهشت ماه ۱۴۰۳)
شماره:۶۱۱ (ویژه نامه نوروز ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینما و نفت)
شماره:۶۱۰ (ویژه نامه اسفند ماه / پرونده یک موضوع: سینمای فلسطین)
شماره:۶۰۹ (ویژه‌نامه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر و چهل سالگی فارابی)
شماره:۶۰۸ (دی ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلم: گیج‌گاه)
شماره:۶۰۷ (آذر ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلمساز: داریوش مهرجویی)
شماره:۶۰۶ (آبان ماه ۱۴۰۲ پرونده یک موضوع: سینمای کمدی در ایران)
شماره:۶۰۵ (مهر ماه ۱۴۰۲ پرونده: سینمای مستقل ایران از نگاه منتقدان فیپرشی)
شماره:۶۰۴ (شهریور ماه ۱۴۰۲ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۰۳ (مرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۲ (تیر ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۱ (خرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۰ (ویژه‌نامه نوروز ۱۴۰۲)
شماره:۵۹۹ (ویژه‌نامه چهل سال سینمای جنگ و دفاع مقدس)
شماره:۵۹۸ (ویژه‌نامه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۹۷ (دی ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۶ (آذر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۵ (آبان ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۴ (مهر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۳ (شهریور ۱۴۰۱ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۵۹۲ (مرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۱ (تیر ۵۹۱)
شماره:۵۹۰ (خرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۹ (فروردین ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۸ (اسفند ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۷ (بهمن ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۶ (دی ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۵ (پاییز ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۴ (۱۰ شهریور ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۳ (تیر ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۲ (خرداد ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۱ (اسفند ۱۳۹۹)
شماره:۵۸۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۹ (۱ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۸ (دی ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۷ (آذر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۶ (آبان ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۵ (مهر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۰ (اردیبهشت ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۹ (فروردین ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۸ (اسفند ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۶ (بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۵ (دی ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۴ (آذر ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۳ (آیان ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۲ (مهر ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۱ (شهریور ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۰ (مرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۹ (تیر ۱۳۸۹)
شماره:۵۵۸ (خرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۶ (فروردین ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۵ (اسفند ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۴ (۱۰ بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۳ (بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۲ (دی ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۱ (۲۰ آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۰ (آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۹ (آبان ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۸ (مهر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۷ (۲۰ شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۶ (شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۵ (مرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۴ (تیر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۳ (خرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۲ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۰ (فروردین ۱۳۹۷)
شماره:۵۳۹ (اسفند ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۷ (بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۶ (ویژه‌ی زمستان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۵ (دی ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۴ (آذر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۳ (نیمه‌ی دوم آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۲ (آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۱ (مهر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۰ (۲۰ شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۹ (شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۸ (مرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۷ (تیر ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۶ (خرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۵ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۴ (اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۳ (فروردین ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۲ (اسفند ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۱ (۱۲ بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۰ (بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۹ (۲۰ دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۸ (دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۷ (آذر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۶ (بیست آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۵ (آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۴ (مهر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۳ (۲۰ شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۲ (شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۱ (مرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۰ (تیر ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۹ (خرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۸ (شماره‌ی ویژه بهار)
شماره:۵۰۷ (اردیبهشت ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۶ (فروردین ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۵ (اسفند ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۴ (۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ویژه‌ی جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۰۳ (بهمن ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۲ (نیمه‌ی دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۱ (دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۰ (آذر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۹ (شماره ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۸ (آبان ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۷ (مهر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۶ (۲۱ شهریور ۱۳۹۴ - ویژه‌ی روز ملی سینما)
شماره:۴۹۵ (شهریور ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۴ (مرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۳ (تیر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۲ (خرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۱ (۲۰ اردیبهشت (شماره ویژه بهار ۱۳۹۴))
شماره:۴۹۰ (اردیبهشت ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۹ (فروردین ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۸ (اسفند ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۶ (بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۵ (نیمه دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۴ (دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۳ (آذر ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۲ (۲۰ آبان ۱۳۹۳ - فوق‌العاده‌ی پاییز)
شماره:۴۸۱ (آبان ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۰ (مهر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۹ (۲۱ شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۸ (شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۷ (مرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۶ (تیر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۵ (خرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۴ (ویژه بهار - ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۳ (اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۲ (فروردین ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۱ (اسفند ۱۳۹۲)
شماره:۴۷۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۲ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۶۹ (بهمن ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۸ (دی ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۷ (آذر ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۶ (شماره‌ی ۴۶۶، ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۵ (آبان ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۴ (مهر)
شماره:۴۶۳ (۲۱ شهریور)
شماره:۴۶۲ (شهریور ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۱ (مرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۰ (تیر ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۹ (خرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۸ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۲ )
شماره:۴۵۶ (فروردین ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۵ (اسفند ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۴ (۱۲ بهمن ۱۳۹۱ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۵۳ (بهمن ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۲ (دی ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۱ (آذر)
شماره:۴۵۰ (نیمه آبان ۱۳۹۱ | ویژه‌ی سی سالگی)
شماره:۴۴۹ (آبان ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۸ (مهر ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۷ (۲۱ شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۶ (شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۵ (مرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۴ (تیر‌ماه ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۳ (خرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۲ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۰ (فروردین)
شماره:۴۳۹ (اسفند)
شماره:۴۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۷ (بهمن ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۶ (دی‌ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۵ (آذر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۴ (شماره ویژه پاییز - ۱۷ آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۳ (آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۲ (مهر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۱ (شماره ویژه‌ی روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۰ (شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۹ (مرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۸ (تیر ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۷ (خرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۶ (شماره ویژه بهار - ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۵ (اردیبهشت ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۴ (نوروز ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۳ (اسفند ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۲ - ویژه جشنواره فیلم فجر (۱۶ بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۱ (بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۰ (دی‌ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۹ (آذر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۸ (شماره ویژه پاییز - ۲۰ آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۷ (آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۶ (مهر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۵ (شماره ویژه روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۸۹ )
شماره:۴۱۴ (شهریور ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۳ (مرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۲ (تیر ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۱ (خرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۰ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۹ (اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۸ (اول فروردین ۱۳۸۹)
شماره:۴۰۷ (اول اسفند ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۶ - ویژه جشنواره فجر (۵ بهمن ۱۳۸۸ )
شماره:۴۰۵ (اول بهمن ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۴ (دی ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۳ (آذر ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۲ (نیمه آبان - ویژه پاییز ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۱ (اول آبان ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۰ (۱ مهر ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۹ (ویژه روز ملی سینما) (۲۱ شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۸ (شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۷ (مرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۶ (تیر ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۵ (خرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۴ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۳ (اردیبهشت ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۲ (ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۱ (اسفند ۱۳۸۷)
شماره:۳۹۰ (ویژه‌ی ویژه بیست‌و‌هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر- ۱۲ بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۹ (بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۸ (دی ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۷ (آذر ۱۳۸۷ )
شماره:۳۸۶ (ویژه پاییز - ۱۸ آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۵ (آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۴ (مهر ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۳ (ویژه‌ی روز ملی سینما - نیمه‌ی دوم شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۲ (شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۱ (مرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۰ (تیر ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۹ (خرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۸ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۷ (اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۶ (فروردین - ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۵ (اسفند ۱۳۸۶)
شماره:۳۷۴ (ویژه بیست‌وششمین جشنواره فیلم فجر - ۱۲ بهمن ۱۳۸۶)