هتل ترانسیلوانیا Hotel Transylvania کارگردان: گِندی تارتاکُوفسکی. فیلمنامه: پیتر بِینهم. صداپیشگان: آدام سندلر (دراکولا)، اندی سمبرگ (جاناتان)، سلنا گومز (مِیویس)، استیو بوشمی (وِین). انیمیشن. محصول 2012، 91 دقیقه. کنت دراکولا در محیطی دورافتاده که با جنگلی هولناک احاطه شده، هتلی تأسیس کرده که همهی موجودات ترسناک دنیا میتوانند بدون آنکه انسانها مزاحمشان بشوند، اوقات خوشی را در آن بگذراند. اما کاروبار این هتل با ورود تصادفی انسانی به نام جاناتان به خطر میافتد...
کمدیرمانتیک هیولایی
علیرضا حسنخانی: در روزهایی که در سینمای خودمان فیلم خوب قاعدهی تصادف را روی پرده داریم که به روابط پدری با دخترش میپردازد تماشای یک رابطهی پدر و دختری دیگر، آن هم از نوع خونآشامیاش و به سبک انیمیشن، تصادف دلپذیر و شیرینی است. هتل ترانسیلوانیا نگاهی عجیب و جذاب است به روابط پدر و فرزندی با وجود این نکتهی جالب که این رابطه میان کنت دراکولا و دخترش شکل میگیرد. نقطهی قوت هتل ترانسلوانیا در این است که فیلم در حد یک انیمیشن کودکانه متوقف نمیماند و به یک کمدیرمانتیک جذاب پهلو میزند. در عین حال رویکرد انسانی فیلم به موجوداتی به نام هیولا که ظاهراً باید ترسناک و خطرناک باشند، دعوت آشکاری است به برقراری یک گفتمان دیگرخواهانه و ضد نژادپرستی و استعارهای کمیک و کودکانه است از لزوم همنشینی و درک متقابل طبقات فرودست و ملل دیگر جهان که بعضاً دشمن و یا تروریست به نظر میرسند. با این همه آنچه به فیلم تشخص میبخشد و تماشاییترش میکند بیش از آنکه ریشه در انیمیشن بودن، پرداخت هنرمندانه و یا طنز جذابش داشته باشد، مرهون نزدیکی انکارناپذیرش به الگوهای دلپذیر کمدیرمانتیک است. نکتهی جالب در مورد فیلم این است که هتل ترانسیلوانیا محصول کمپانی کلمبیاست که تا پیش از این کمتر به تولید انیمیشن میپرداخته و همین نکته میتواند نوید حضور یک کمپانی بزرگ دیگر در تولید انیمیشن برای دوستداران این سبک فیلمسازی باشد. (امتیاز: 8 از 10)
فقط چند شوخی کوچک و زودگذر
هومن داودی: انیمیشن عرصهای است که به فیلمساز فرصت میدهد تا افسارگسیختهترین رؤیاها را به تصویر بکشد و مدام لحظهها و ایدههای تازهای بیافریند. تمام جذابیت و ارزش هتل ترانسیلوانیا در ایجاد همین معدود لحظههای کوچک لذتبخش اما زودگذر خلاصه شده و فیلمساز موفق نشده از پس این شوخیهای گهگاه بانمک، جهان بزرگتر و عمیقتری بیافریند. بهترین ایدهی فیلم جابهجایی جایگاه سنتی موجودات ترسناک و ترسیدن آنها از انسانهاست. چنین پیرنگ جالبی که میتوانست محور اصلی قرار بگیرد و با گسترش آن هجوی تمامعیار از مناسبات انسان مدرن شکل بگیرد، به چند شوخی کوچک تقلیل یافته است. حرکات سریع و بیجای دوربین و به تبع آن موجودات مختلف حاضر در صحنه خود نشان از این دارد که سازندگان این انیمیشن به دنبال تأثیرگذاری کوتاهمدت روی مخاطبانشان (که اکثراً خردسالان هستند) بودهاند و برای خنده گرفتن از آنها به این تمهیدهای دمدستی روی آوردهاند. بر همین اساس میشود رقص و آوازهای گاه و بیگاه فیلم را، که با حرکتهای محیرالعقول موجودات ترسناک همراه است، را هم تحلیل کرد. رابطهی بین کنت دراکولا با دخترش و حتی با جاناتان مطلقاً ناکارآمد و کلیشهای به تصویر کشیده شده و تحولهای آنی و آبکی به هتل ترانسیلوانیا آسیب جدی رسانده است. در راستای ایجاد همان لحظهها و شوخیهای زودگذر، به جای شخصیتپردازی تیپسازی صورت گرفته و صداپیشگانی انتخاب شدهاند که ید طولایی در این زمینه دارند. همان طور که آدام سندلر و اندی سمبرگ در بهاصطلاح کمدیهای اخیرشان به شکلی رقتانگیز از نمایش کمدی و طنز و ایجاد روابط و شخصیتهای پذیرفتنی و باورپذیر عاجز بودهاند، در هتل ترانسیلوانیا هم ظرفیتهای بالقوهی سوژهی جذاب اثر - با تکیه بیش از حد به این دو و انتقال فضای حاکم بر فیلمهای اخیرشان به این انیمیشن - به هدر رفته است. متأسفانه روح کمدیهای نازل اخیر آدام سندلری در هتل ترانسیلوانیا هم حلول کرده است؛ با اینکه یک سر و گردن از همهی آنها بالاتر قرار میگیرد. (امتیاز: 4 از 10)
|